Biz ağuş açırıq özgə dərdlərə,
Özgə dramlarla sarsılırıq biz.
Özgə hıçqırığı bizi titrədir,
İslanır sinəmiz, çiyinlərimiz.
Dəli qışqırığı özgə ananın,
Dinir yuxumuzda əks-sədayla.
Özgə uşaqların dərdi dünyanı,
Bizə də dar edir… Günlə ya ayla…
Sonrasa… Bəlkə də canıyananlıq,
Ovudur… Sonu var faciənin də.
Biz həlim ürəkli tamaşaçıyıq,
Dərdsə faciə yox, sadəcə dərddir…
15-17 iyun 2007, Samara
