Ömrün əvvəlində yola çıxana,

Barmaq qalınlıqda budaq – körpüdür.

Şığıyıb aşırıq çılğın axını,

Dərə adlayırıq – dibi görünmür.

 

Geri qayıdırıq min ehtiyatla,

Qorxu çəkindirir, ləngidir fikir.

Bir göz qırpımında keçilən yola,

Saat itiririk, gün itiririk.

 

Çılğın axınların hikkəsi yatar,

Körpülər atılar – dayağı dəmir.

Bizdəsə nəinki dönməyə — hətta

Dönüb baxmağa da iradə yetmir.

 

19-iyul 2007 Samara