Ömrün əvvəlində yola çıxana,
Barmaq qalınlıqda budaq – körpüdür.
Şığıyıb aşırıq çılğın axını,
Dərə adlayırıq – dibi görünmür.
Geri qayıdırıq min ehtiyatla,
Qorxu çəkindirir, ləngidir fikir.
Bir göz qırpımında keçilən yola,
Saat itiririk, gün itiririk.
Çılğın axınların hikkəsi yatar,
Körpülər atılar – dayağı dəmir.
Bizdəsə nəinki dönməyə — hətta
Dönüb baxmağa da iradə yetmir.
19-iyul 2007 Samara
