Kötük üstdə qulabanda,

Söykənib əlağacına,

Qoca atam, xəstə atam,

Ağlayırdı acı-acı.

 

Dişsiz damağında hələ,

Sevinc, kədər dadı vardı.

Ölmək istəmirdi lələm,

Darıxır, zar-zar ağlardı.

 

O dünyadan danışanda,

Deyərdin ki, görüb gəlib.

Söz deyəydin – qan düşərdi
Əsərdi-coşardı lələm.

 

“Ha din belə, iman belə,

Kitab belə, Quran belə.

Huri belə, qılman belə”, —
Əqidəsi daş-dəmirdi,

Ancaq ölmək istəmirdi.

 

Öz ömrünün peşmanıydı,

Oğul-uşaq düşmanıydı.

Can xəstə, yaş doxsanıydı,
Ancaq ölmək istəmirdi.

 

Ağrılardan qovrulanda,

Çağırardı yaradanı.

Bəlkə də qulaqlarında

Tanrı səsi cingildərdi:

“Cahangir, hey!…”

 

İncidilmiş uşaq kimi,

Atam getmək istəmirdi.

Lələm ölmək istəmirdi…

                                                                       21 may 2002, Samara