Kötük üstdə qulabanda,
Söykənib əlağacına,
Qoca atam, xəstə atam,
Ağlayırdı acı-acı.
Dişsiz damağında hələ,
Sevinc, kədər dadı vardı.
Ölmək istəmirdi lələm,
Darıxır, zar-zar ağlardı.
O dünyadan danışanda,
Deyərdin ki, görüb gəlib.
Söz deyəydin – qan düşərdi
Əsərdi-coşardı lələm.
“Ha din belə, iman belə,
Kitab belə, Quran belə.
Huri belə, qılman belə”, —
Əqidəsi daş-dəmirdi,
Ancaq ölmək istəmirdi.
Öz ömrünün peşmanıydı,
Oğul-uşaq düşmanıydı.
Can xəstə, yaş doxsanıydı,
Ancaq ölmək istəmirdi.
Ağrılardan qovrulanda,
Çağırardı yaradanı.
Bəlkə də qulaqlarında
Tanrı səsi cingildərdi:
“Cahangir, hey!…”
İncidilmiş uşaq kimi,
Atam getmək istəmirdi.
Lələm ölmək istəmirdi…
21 may 2002, Samara