Osip MANDELŞTAM

Yuyunurdum gecə həyətdə

səma,

Parlayırdı kobud ulduzlarla.

Balta ağzında necə duz işarar,

Çəlləyi örtdü şaxta buzlarla.

 

Qapı-baca qıfıllanıb bərk-bərk,

Və ədalət kimi sərtdir torpaq.

Bu ağ kətandakı həqiqət tək,

Biz təmiz mənbəyi çətin ki tapaq.

 

Ulduzu duz tək əridir çəllək,

Daha artıq qaralır su donaraq.

Dərd – nəmək – şor, ölüm – təmiz, gül tək,

Daha doğru, daha qorxunc torpaq.

 

tərc.: 20 noyabr 1987, Samara