Complies en ville

 

Notre Dame-a girərkən Parisdən ayrılaraq

Küy yatır, qovuşursan astaca akkordlara,

Yatır yaxıcı günəş kölgədə, bayılaraq,

 

 

Vitraj bürclərində də şölələr bayılmada,

Sonsuzluqdur, varsa da, heyranlıqların həddi,
Məlhəm reçitativlər səslənib yayılmada.

 

 

Artıq ibadət bitib, mehrab toranda indi,

Altı şam yanır ancaq önündə Xilaskarın
Buxurun qoxusuna qarışır mumun iyi,

 
“Jube, domne”ni klerk oxuyur necə lazım,

Bu an skamyalardan qasırğa tək gurlayır

Zəbur oxuyanların kələkötür avazı,

 

 

Qasırğa şiddətlənir möhtəşəm qübbə altda,
Toranda baxışırlar Müqəddəslər, Krallar
Yapma qızılgülləri qəfil şölə oynadar.

 

 

Ruhun əminliyindən, gecə dualarıyla,
Əməllərlə qovulan qorxulardan oxunar,
Sütunlar ətrafında ümid axıb yayılar.

 

 

Bu ən ali sevincdir, fövqəladə nuru var

Şöləsində cəmlənib o, vahid Həqiqətin,

Bunu da Simeon son ekstaz adlandırar!

 

 

Ruhumuzu tapşıraq Tanrıya-Həqiqətə!

 

Fransızcadan tərcümə

16-18.04. 2019

Samara

 

Paul Verlaine

Complies en ville

 

Au sortir de Paris on entre à Notre-Dame.
Le fracas blanc vous jette aux accords long-voilés,
L’affreux soleil criard à l’ombre qui se pâme

Qui se pâme, aux regards des vitraux constellés,
Et l’adoration à l’infini s’étire
En des récitatifs lentement en-allés.

 
Vêpres sont dites, et l’autel noir ne fait luire
Que six cierges, après les flammes du Salut
Dont l’encens rôde encor mêlé des goûts de cire.

 
Un clerc a lu : Jube, domne, comme fallut,
Et l’orage du fond des stalles se déchaîne
De rude psalmodie au même instant qu’il lut,

 
Le bon orage frais sous la voûte hautaine
Où le jour tamisé par les Saints et les Rois
Des rosaces oscille en volute sereine.

 
Cela parle de paix de l’âme, des effrois
De la nuit dissipés par l’acte et la prière.
L’espérance s’enroule autour des piliers froids.

C’est la suprême joie, et l’extrême lumière
Concentrée aux rais de la seule Vérité,
Et le vieux Siméon dit l’extase dernière !
Recommandons notre âme au Dieu de vérité.