Когда волнуется желтеющая нива…
Saralan zəmilər qayğılananda,
Küləkdən dinəndə meşəlik həzin,
Gizlənəndə qızıl gavalı bağda,
Şirin kölgəsində sütül pöhrənin;
Al yanaqlı axşam ya altın səhər,
Baxıb kol alttından ləçəklərini
Damlalar bəzəyən gümüşü təhər
İnciçiçəkəri salamlar məni;
Yarğanda oynayıb fikri qərq edən
Dərin bir yuxuda, buz kimi bulaq,
Mənə söz açanda gəldiyi yerdən
Sirr dolu bir saqa pıçıldayaraq —
Yatır həyəcanı qəlbimin onda,
Qırışlar alnımdan dağılır o dəm, —
Bilirəm səadət nədir dünyada,
Göydə Tanrını da görə bilirəm…
1837
Ruscadan tərcümə
- 04. 2019
Samara
Михаил ЛЕРМОНТОВ
Когда волнуется желтеющая нива,
И свежий лес шумит при звуке ветерка,
И прячется в саду малиновая слива
Под тенью сладостной зеленого листка;
Когда, росой обрызганный душистой,
Румяным вечером иль утра в час златой,
Из-под куста мне ландыш серебристый
Приветливо кивает головой;
Когда студеный ключ играет по оврагу
И, погружая мысль в какой-то смутный сон,
Лепечет мне таинственную сагу
Про мирный край, откуда мчится он, —
Тогда смиряется души моей тревога,
Тогда расходятся морщины на челе, —
И счастье я могу постигнуть на земле,
И в небесах я вижу Бога…
1837
