ЛЮБОВЬ
Bu gecə ayıldım mən iki dəfə.
Pəncərəmə işıq salan fənərlər,
Yuxuda haçansa sanki deyilən,
Sözü çoxnöqtə tək endirib heçə,
Mənə heç təsəlli gətirmirdilər.
Sənsə hamiləydin yuxumda, ayrı
Yaşayıb səninlə haçandan bəri,
Mən öz günahımı duydum, əllərim,
Qarnını sevinclə sığallayırdı,
Əslinə qalanda şalvarı gəzir
Və işıqaçarı. Yadıma indi
Düşürdü səni tək qoyub gedirdim,
Zülmətdə, yuxuda, səbrlə sən də,
Gözlərdin, məzəmmət, qınaq demirdin,
Qəsdli fasilədən sonra yenidən
Yanına dönəndə. İşıqda çünki
Kəsilən, zülmətdə uzanıb gedir
Orda biz nikahlı, evliyik, iki
dallı əcayibik, bəraətidir
uşaqlarsa eyşin aramızdakı.
Haçansa, gələcək gecənin biri
Yenə də gələrsən, üzülmüş, arıq.
Mən də ki, ya oğul ya qız görərəm,
Hələ adları yox, işıqaçarı,
Onda axtarmaram, əlimi geri
Çəkmərəm bir daha, yox haqqım atam
Mən sizi kölgələr səltənətində
Günlərdən yaranan çəpər önündə,
Durub gerçəklikdən asılılıqda —
Yetişməz bir xəbər ordasa məndən.
Ruscadan tərcümə
29-30.2019
Samara
ЛЮБОВЬ
Я дважды пробуждался этой ночью
и брел к окну, и фонари в окне,
обрывок фразы, сказанной во сне,
сводя на нет, подобно многоточью
не приносили утешенья мне.
Ты снилась мне беременной, и вот,
проживши столько лет с тобой в разлуке,
я чувствовал вину свою, и руки,
ощупывая с радостью живот,
на практике нашаривали брюки
и выключатель. И бредя к окну,
я знал, что оставлял тебя одну
там, в темноте, во сне, где терпеливо
ждала ты, и не ставила в вину,
когда я возвращался, перерыва
умышленного. Ибо в темноте —
там длится то, что сорвалось при свете.
Мы там женаты, венчаны, мы те
двуспинные чудовища, и дети
лишь оправданье нашей наготе.
В какую-нибудь будущую ночь
ты вновь придешь усталая, худая,
и я увижу сына или дочь,
еще никак не названных, — тогда я
не дернусь к выключателю и прочь
руки не протяну уже, не вправе
оставить вас в том царствии теней,
безмолвных, перед изгородью дней,
впадающих в зависимость от яви,
с моей недосягаемостью в ней.
