1960-cı illər

 

Dekabr Salyanda hələ payızdır,

Ən azı əvvəli. Səhər qırovdan,
Torpaq ağarsa da, günəşdən qızır,
Günortaya yaxın yer də, hava da.

 

 

Yadıma nədənsə tez-tez Heyvalıq

Məhəlləsi düşür. O vaxtkı bağlar,
İnana bilmirəm indiyə qalıb.

Çoxdan heyvaların iyi dağılar.

 

 

İmpressionist mənzərəsi tək,
İndi də gözümün önünə gəlir,
Payızı heyvalar, gözəl gül-çiçək,
Həyətində Yaşar Şükürbəylinin.

 

 

Mane fırçasından sanki yaranıb,
Qızıl heyvaların siluetləri.

Ağdaş ev dumana batııb dayanıb,
Gəmidir elə bil, atıb lövbəri.

 

 

Xaloğlum qalırdı o evdə bir vaxt,
Mən də hərdən-hərdən gedib-gəlirdim.

Elə bil əsərdi o ev, o həyət,
Deyirdin yaşayar hələ min il də…

 
Yetim böyümüşdü Yaşar, ana da,
Ata da irtica qurbanı idi.

Həyat əsər deyil fırça yaradan:

Sonra maşın vurub Yaşarı, bildim…

 

03. 12. 2019, Sonra