Aytəkin Axundzadəyə

Sərnişin qatarı keçəndə bəzən,
Sahildən gəmiyə baxırsan ya da.

Adamlar görürsən pəncərələrdən,

Açıq göyərtədən – yazda və yayda.

 

 

Baxırsan naməlum sərnişinlərə,
Həsəd ürəyini nədənsə didir.

Elə bilirsən ki, hamısı şən və,
Dünyanın ən yaxşı yerinə gedir..

 

 

Mən də vaqonlarda getmişəm axı,
Qol-qıç uzatmışam göyərtələrdə.

Bəlkə kimsə mənə kənardan baxıb,
Məni xoşbəxt sayıb, duyub həsəd də.

 

 

Mənsə yas içində bəlkə həmin an,
Axar qara qanım, çırtmaya bəndəm.

Yaxşı yer haradır? – sən, mən olmayan,

Sən, mən hardayıqsa – ora cəhənnəm…

 

 

Bəlkə bəxtəvərlik bizə  verilir,
Görmürük, duymuruq, ötüşür zaman…

Xoşbəxtdir — özündən kim çıxa bilir,

Dayanıb özünə baxır uzaqdan…

 

20. 01. 2020, Samara