Kədərli durmuşam məzarlıqda,
Baxıram ətrafa –tamam  çılpaq,

Yaxın da çöldür, həm uzaqlıq da,
Tək ölüm mənzili – müqəddəs ocaq.

Və bu son mənzilin yanından elə,
Yolu kəndin keçir, hərdən araba,
Gedər-gələr o yolla, yük aparar.

Sağı düzən buranın, sol da belə.

Bir çay axmır ki, təbiət də gülə.

Gözə kol-kos dəyir hərdən burada,
Lal məzarlar və bu məyus daşlar,

Qəbirlər üstdəki ağac xaçlar,

Elə oxşar ki, qəlbdə qəm oyadar.

1834

Ruscadan tərcümə

27.02. 2020, Samara

 

 Александр Пушкин — Стою печален на кладбище

Стою печален на кладбище.
Гляжу кругом — обнажено
Святое смерти пепелище
И степью лишь окружено.
И мимо вечного ночлега
Дорога сельская лежит,
По ней рабочая телега изредка стучит.
Одна равнина справа, слева.
Ни речки, ни холма, ни древа.
Кой-где чуть видятся кусты.
Однообразны и унылы
Немые камни и могилы
И деревянные кресты.