Uilyam Bleyk

Zəhər ağacı

                            (1757-1827)

 

Dost məni bir dəfə qəzəbə saldı,
Tökdüm acığımı – qəzəb dağıldı.

Bir gün qəzəbimə gəldi düşmənim,
Dinmədim, böyüdü qəzəbim mənim.

 

 

Həmişə qəlbimdə qorxu da vardı,

Gözlərimin  yaşı onu suvardı.

Bəzən isidirdim təbəssümümlə,
Gizlədirdim onu, gəlirdim hiylə.

 

 

Gecə də, gündüz də artdı beləcə,
Meyvə də gətirdi gözəl və incə.

Parladı, gözünə dəydi düşmənin,
Bildi ki, yetirən mənəm meyvəni.

 

 

Elə ki, dünyanı bürüdü zülmət,
Düşmənim bağıma soxuldu xəlvət.

Səhər görən kimi sevindim hətta:
Qalımışdı  ölüsü ağacın altda.

 

İngiliscədən tərcümə

11.03. 2020, Samara

 

 

A POISON TREE

I was angry with my friend:
I told my wrath, my wrath did end.
I was angry with my foe:
I told it not, my wrath did grow.

 

And I water`d it in fears,
Night and morning with my tears;
And I sunned it with smiles,
And with soft deceitful wiles.

And it grew both day and night,
Till it bore an apple bright;
And my foe behold it shine,
And he knew that it was mine,

 
And into my garden stole
When the night had veil`d the pole:
In the morning glad I see
My foe outstretch`d beneath the tree.