Küylü küçələri dolaşan zaman,
Girəndə adamla dolu məbədə,
Divanə gənclərlə qonuşan zaman,
Dolur arzularım qəlbimə birdən.
—
Deyirəm: illər də an kimi ötər,
İndi bu ətrafda nə qədər varıq,
Hamımız gedərik əbədiyyətə,
Kiminsə saatı yetişib artıq.
—
Haçan baxıramsa qoca palıda,
Deyirəm: meşələr şahı, patriarx,
Yaşar, mənim fəna əsrimi adlar,
Atalar əsrini adlayan sayaq.
—
Sevimli körpəni əzizlərəmsə,
Artıq düşünürəm: məni bağışla.
Vaxt yetişib verəm yerimi sənə:
Mən solub gedirəm, çiçəklən, bala.
—
Fikirli-qayğılı hər günü, ili,
Mən yola salmağa öyrəşikliyəm.
Məni irəlidə ölüm gözləyir,
Gününü, ilini indi kaş biləm.
—
Və bəxtim ölümü harda göndərər?
Döyüşdə, səfərdə, dənizdə bəlkə?
Ya qonşuluqdakı düzənlik elə
Soyuq cənazəmi qoynuna çəkər?
—
Duyğusuz bədənə fərqi yox hərçənd,
Çürüyüb gedəcək dağda, düzdə ya.
Əziz diyarıma yaxında fəqət,
İstərəm əbədi gedəm yuxuya.
—
Və qoy məzarımın həndəvərində,
Boy atsın həyatın tər çiçəkləri
Biganə təbiət orda əbədi,
Yaşatsın nur dolu gözəllikləri.
1829
Ruscadan tərcümə
28-30.03. 2020, Samara
Брожу ли я вдоль улиц шумных,
Вхожу ль во многолюдный храм,
Сижу ль меж юношей безумных,
Я предаюсь моим мечтам.
Я говорю: промчатся годы,
И сколько здесь ни видно нас,
Мы все сойдём под вечны своды —
И чей-нибудь уж близок час.
Гляжу ль на дуб уединенный,
Я мыслю: патриарх лесов
Переживёт мой век забвенный,
Как пережил он век отцов.
Младенца ль милого ласкаю,
Уже я думаю: прости!
Тебе я место уступаю:
Мне время тлеть, тебе цвести.
День каждый, каждую годину
Привык я думой провождать,
Грядущей смерти годовщину
Меж их стараясь угадать.
И где мне смерть пошлёт судьбина?
В бою ли, в странствии, в волнах?
Или соседняя долина
Мой примет охладелый прах?
И хоть бесчувственному телу
Равно повсюду истлевать,
Но ближе к милому пределу
Мне всё б хотелось почивать.
И пусть у гробового входа
Младая будет жизнь играть,
И равнодушная природа
Красою вечною сиять.