Küylü küçələri dolaşan zaman,
Girəndə adamla dolu məbədə,

Divanə gənclərlə qonuşan zaman,
Dolur arzularım qəlbimə birdən.

 

Deyirəm: illər də an kimi ötər,
İndi bu ətrafda nə qədər varıq,

Hamımız gedərik  əbədiyyətə,

Kiminsə saatı yetişib artıq.
Haçan baxıramsa qoca palıda,
Deyirəm: meşələr şahı, patriarx,

Yaşar, mənim fəna əsrimi adlar,
Atalar əsrini adlayan sayaq.

 

 

Sevimli körpəni əzizlərəmsə,
Artıq düşünürəm: məni bağışla.

Vaxt yetişib verəm yerimi sənə:

Mən solub gedirəm, çiçəklən, bala.

 

 

Fikirli-qayğılı hər günü, ili,
Mən yola salmağa öyrəşikliyəm.

Məni irəlidə ölüm gözləyir,

Gününü, ilini indi kaş biləm.
Və bəxtim ölümü harda  göndərər?

Döyüşdə, səfərdə, dənizdə bəlkə?

Ya qonşuluqdakı düzənlik elə
Soyuq cənazəmi qoynuna çəkər?

 

 

Duyğusuz bədənə fərqi yox hərçənd,
Çürüyüb gedəcək dağda, düzdə ya.

Əziz diyarıma yaxında fəqət,
İstərəm əbədi gedəm yuxuya.

 

 

Və qoy məzarımın həndəvərində,
Boy atsın həyatın tər çiçəkləri

Biganə təbiət orda əbədi,
Yaşatsın nur dolu gözəllikləri.

 

1829

Ruscadan tərcümə

28-30.03. 2020, Samara

 

Брожу ли я вдоль улиц шумных,
Вхожу ль во многолюдный храм,
Сижу ль меж юношей безумных,
Я предаюсь моим мечтам.

Я говорю: промчатся годы,
И сколько здесь ни видно нас,
Мы все сойдём под вечны своды —
И чей-нибудь уж близок час.

 

Гляжу ль на дуб уединенный,
Я мыслю: патриарх лесов
Переживёт мой век забвенный,
Как пережил он век отцов.

 
Младенца ль милого ласкаю,
Уже я думаю: прости!
Тебе я место уступаю:
Мне время тлеть, тебе цвести.

 

День каждый, каждую годину
Привык я думой провождать,
Грядущей смерти годовщину
Меж их стараясь угадать.
И где мне смерть пошлёт судьбина?
В бою ли, в странствии, в волнах?
Или соседняя долина
Мой примет охладелый прах?
И хоть бесчувственному телу
Равно повсюду истлевать,
Но ближе к милому пределу
Мне всё б хотелось почивать.

 

И пусть у гробового входа
Младая будет жизнь играть,
И равнодушная природа
Красою вечною сиять.