Zamanlar içindən seçilmir zaman,

Zamanda yaşayır,  ölür də insan.

Qınamq, dövranı məzəmmət etmək —
Həyatda bundan da bayağı nə var?

Guya bu zamanı bazardakı tək,
Dəyişmək mümkündür bir ayrısıyla.

—

Dəmirlik, qəddarlıq hər əsrdə var.
Fəqət möcüzəli bağ dumanlanar,

Nur saçar buludlar; beş yaşındakən,

Skarlatinadan ölə bilərdim.

Varmı elə əsr, elə zaman ki,
Bütün həyat boyu olmaya dərdin?

—

Bəxtəvər bir ömür arzusundasan,

Qroznı dövründə bəs yaşasaydın?

Bəlkə ürəyindən Florensiya
Vəbası da keçir, cüzam bəlkə də?

Gedirsən bahalı vaqonlarda, ya
Gəmi ambarının cəhənnəmində?

—

Dəmirlik, qəddarlı hər əsirdə var,
Fəqət möcüzəli bağ dumanlanar,

Nur saçar buludlar; vida anında,
Bağrıma basaram mən öz əsrimi.

Zaman həm taledir, həm də sınaqdır,

Çəkmə həsədini özgələrinin.

—

Zaman ağuşunda ömr edir insan.

Zaman – paltar deyil, dəridir zaman,
Zaman öz möhrünü dərindən vurar.

Və bizə diqqətlə nəzər salsalar,
Barmaq izləri tək götürmək olar.

Zamana xas olan nə cizgi varsa.

1976

Ruscadan tərcümə

01.04. 2020, Samara

Времена не выбирают,
В них живут и умирают.
Большей пошлости на свете
Нет, чем клянчить и пенять.
Будто можно те на эти,
Как на рынке, поменять.

—

Что ни век, то век железный.
Но дымится сад чудесный,
Блещет тучка; я в пять лет
Должен был от скарлатины
Умереть, живи в невинный
Век, в котором горя нет.

—

Ты себя в счастливцы прочишь,
А при Грозном жить не хочешь?
Не мечтаешь о чуме
Флорентийской и проказе?
Хочешь ехать в первом классе,
А не в трюме, в полутьме?

—

Что ни век, то век железный.
Но дымится сад чудесный,
Блещет тучка; обниму
Век мой, рок мой на прощанье.
Время — это испытанье.
Не завидуй никому.

—

Крепко тесное объятье.
Время — кожа, а не платье.
Глубока его печать.
Словно с пальцев отпечатки,
С нас — его черты и складки,
Приглядевшись, можно взять.