Kimdisə, ağlayır bütün gecəni,
Ağlayır qonşuda, divar dalında,
Hazıram ovudam, çağırmır məni,
Köməyə qonşuda ağlayan adam.
Bayaq kirimişdi. Yenə ağladı.
“Yat, — deyirsən mənə, yox ağlayan-zad”.
Yuxunun, əlbəttə, şirin vaxtıdır,
Ürəksə zülmətdə sıxılır fəqət!
Məgər ağlayırlar bizim əsrdə?
Harda eşitmisən ağlaya kimsə.
Quru əsr yoxdur bizim əsrdən,
Bizim himnimizdə göz yaşı dinməz.
Uşağın özü də — ağlasa birdən,
“Ayıbdır!” deyən tək səsini kəsir.
Beləcə susuruq, otaqda dinən,
Masa üstündəki saat səsidir.
Kimdisə, yaxında ağlayır hərdən,
“Yat, mən eşitmirəm”, — mənə deyirsən.
Soruşa bilərsən kimdən istəsən –
Yağışdır beləcə damda səs edən.
Deyəsən dayandı. Yenə başladı,
Elə ağlayır ki, ürək dağlayır.
Yuxuya gedən tək, məni ayıldır,
“Qulaq as, — deyirsən, — kimsə ağlayır”,
Ruscadan tərcümə
02. 04. 2020, Samara
Кто-то плачет всю ночь.
Кто-то плачет у нас за стеною.
Я и рад бы помочь —
Не пошлет тот, кто плачет, за мною.
Вот затих. Вот опять.
«Спи, — ты мне говоришь, — показалось».
Надо спать, надо спать.
Если б сердце во тьме не сжималось!
Разве плачут в наш век?
Где ты слышал, чтоб кто-нибудь плакал?
Суше не было век.
Под бесслезным мы выросли флагом.
Только дети — и те,
Услыхав: «Как не стыдно?» — смолкают.
Так лежим в темноте.
Лишь часы на столе подтекают.
Кто-то плачет вблизи.
«Спи, — ты мне говоришь, — я не слышу».
У кого ни спроси —
Это дождь задевает за крышу.
Вот затих. Вот опять.
Словно глубже беду свою прячет.
А начну засыпать —
«Подожди, — говоришь, — кто-то плачет!»
