Gərək itin ola, tək qocasansa —
Əsil-nəcabətli bahalı olar,
O qədər əsilsiz lanqı küçük var,
Düşəcək dalına, əgər yal atsan.
=
Deyəsən: İlahi, keç günahımdan,
Müsəlmançılığı tamam itirdim.
Mən bu zavallını evə gətirdim,
Təkəm, yoldaş olar mənə bu heyvan.
=
Həftənin bilmirsən hansı günüdür,
Bəzən unudulur tarixi ayın.
Yataqdan qalxırsan, canın ağrıyır,
Başın balışdakən, qüssə göynədir.
=
Qapıdan çıxmağa yox daha meylin,
Qapı dalındakı tanış və yaddır.
Bilmirsən ölmüsən, dirisən ya da,
Yüz ildir tükənib gedib-gələnin.
=
Yaxınlar, əzizlər ölüb haçandan,
Səni ölmüş bilir qalanları da.
Gecələr otağın qaranlığında,
Kölgələr gəzinir gün çıxanacan…
=
İlhai, bilirəm nədir bu heyvan —
Qapıdan girməyə yox ləyaqəti.
Bir yerə dili ya ayağı dəydi,
Natəmiz sayılar, nə qədər yusan.
=
Qocalıq, təklik də, Tanrım, ağırdır,
Var itin günü tək keçən ömürlər,
Əgər yaxınında bir it mürgülər,
Dağılar kədərin, yatar ağrı da.
=
Açıb bir gözünü qəfildən baxar,
Yatan sahibinə, baxar həkim tək.
Qocanı salamat, nəfəsli görcək,
Arxayın əsnəyib gedər yuxuya…
=
Mürgü səsi gələr səhərə qədər,
Həm itdə həyat var, sahibində həm,
Vurnuxan kölgələr görünər hərdən,
Baxıb həndəvərə gözdən itərlər…
18.11. 2020, Samara