Gərək itin ola, tək qocasansa —

Əsil-nəcabətli bahalı olar,
O qədər əsilsiz lanqı küçük var,
Düşəcək dalına, əgər yal atsan.

=

Deyəsən: İlahi, keç günahımdan,
Müsəlmançılığı tamam itirdim.

Mən bu zavallını evə gətirdim,

Təkəm, yoldaş olar mənə bu heyvan.

=

Həftənin bilmirsən hansı günüdür,

Bəzən unudulur tarixi ayın.

Yataqdan qalxırsan, canın ağrıyır,

Başın balışdakən, qüssə göynədir.

=

Qapıdan çıxmağa yox daha meylin,
Qapı dalındakı tanış və yaddır.

Bilmirsən ölmüsən, dirisən ya da,
Yüz ildir tükənib gedib-gələnin.

Yaxınlar, əzizlər ölüb haçandan,

Səni ölmüş bilir qalanları da.

Gecələr otağın qaranlığında,
Kölgələr gəzinir gün çıxanacan…

=

İlhai, bilirəm nədir bu heyvan —
Qapıdan girməyə yox ləyaqəti.

Bir yerə dili ya ayağı dəydi,

Natəmiz sayılar, nə qədər yusan.

=

Qocalıq, təklik də, Tanrım, ağırdır,

Var itin günü tək keçən ömürlər,

Əgər yaxınında bir it mürgülər,

Dağılar kədərin, yatar ağrı da.

=

Açıb bir gözünü  qəfildən baxar,
Yatan  sahibinə, baxar həkim tək.

Qocanı salamat, nəfəsli görcək,
Arxayın əsnəyib gedər yuxuya…

=

Mürgü səsi gələr səhərə qədər,
Həm itdə həyat var, sahibində həm,

Vurnuxan kölgələr görünər hərdən,
Baxıb həndəvərə  gözdən itərlər…

18.11. 2020, Samara