BU DÜNYA FANİDİR DESƏ DƏ TANRI…

Toy-bayram geyimi əyinlərində,
Çıxıb bir ailə çay qırağna.

Al-əlvan kürələr var əllərində —

Qazla doldurulan, göyə dırmanan.

Bu şən gəzintiylə bu gün ailə,
Böyük təntənəni başa vuracaq,

Bir kürənin üstdə yazılıb əllə,

Təbriklər beş yaşı tamam uşağa.

Babalar, nənələr, ana və ata,
Yüz il yaşa deyir, şən və bəxtiyar.

Kimsə də hardasa  elə bu anda,

Bu uşaq ömrünü tərsinə sayır….

Babalar, nənələr ölüb gedərlər,

Qocalıb ölərlər ata, ana da.

Doğum günərini hər il qeyd elər,

Bir gün vaxtı çatar bu oğlanın da.

İlhahi, sən bütün kitablarında,
Fani tanıdırsan bizə dünyanı,
Fani olan yerə nə məna vardı,

Yaradıb ataydın axı insanı?

Fanisə bu dünya, nədir yaşadan,

Ya kimdir, insana faciə onda?

Nə göz yaşı fani, fanidir nə qan —
Axır ürək, beyin parçalananda.

Sürgünlər, həbsər, aclıq, əsirlik,

Saysız milyonları hərb tükəndirir.

Tanrım, yaradansan, bizsə kimik ki,
Ancaq anlat bilək fənalıq nədir…

Al-əlvan kürələr göyə millənir,
Qoşulub uşaq da ucalmaq istər.

Bilmir fənalıq nə, bilmir ölüm nə,
Sevinir – yaş gəlib yaşının üstə…

Qoşun nizamlayır Napoleonlar,

Üzür  Stalinlər qan dənizini.

Yapır yorulmadan Mikelancelo,
Yatmır, gecə-gündüz Şekspir yazır…

Sayımız yaxındır səkkiz milyarda,
Tərs hesabı gedir hər ömrün hər an,

Bu dünya fanidir desə Tanrı da,

Haqdır inanmayıb yaşayan insan…

 

25-26. 04. 2021, Samara