Sən elə böyüksən, adın önündə,
“Böyük” sözü özü kiçilib gedir.

Adın sadalanır hər addan öndə,

Belə yaşayırıq doqquz əsrdir.

—

Həmişə yuxarı başda yerin var,

Sən təksən, aşağı başda olan çox.
İncimir aşağı başda olanlar,
Yerinə heç kimin iddiası yox.

—

Həsrətik səninlə söhbətə çoxdan,
Susursan, susuruq — dili bilmirik.

Özgə sözləriylə sən tanınmısan,

Əslində necəsən — bilə bilmirik.

—

Dilini anlayan çoxmu adam var? —

Şair yox, heykəlsən sən bizə çünki.

Heykəl nə danışar, nə danışdırar,

Dilsiz pərəstişdir abidəninki.

—

Ulusan, böyüksən, Gəncənin oğlu,
Heyf ki, dilini bilmirik ancaq.

Qulpsuz çamadansan xəzinə dolu,

Nə aparmaq olur, nə də ki, atmaq…

15.08. 20201, Samara