SABAH, DAN SÖKÜLƏNDƏ...[i]

Düşəcəyəm mən yola sabah söküləndə dan,

Necə gözlədiyini yaxşı bilirəm axı.
Özüm də üzülürəm sənin ayrılığından,
Meşə keçib gedərəm, gedərəm aşıb dağı.

—

Həndəvəri görmərəm, heç nə də eşitmərəm,

Gedərəm, qapılraraq  hüznlü fikirlərə,

Tənha, beli bükülü, qolları qoynunda həm,

Gedərəm qəm içində, günüm gecə tək keçər.

—

Nə baxaram Alförə tələsən yelkənlərə,

Qürubun qızılını nə də görər gözlərim.

Çatan kimi qəbrinin önündə diz çökərəm,
Meşə çiçəklərini daşın üstə düzərəm.

1847

fransızcadan tərcümə

06-07.10. 2021, Samara

Victor Hugo (1802–1885): Demain, dès l’Aube

Demain, dès l’aube, à l’heure où blanchit la campagne,
Je partirai. Vois–tu, je sais que tu m’attends.
J’irai par la forêt, j’irai par la montagne.
Je ne puis demeurer loin de toi plus longtemps.

—

Je marcherai les yeux fixés sur mes pensées,
Sans rien voir au dehors, sans entendre aucun bruit,
Seul, inconnu, le dos courbé, les mains croisées,
Triste, et le jour pour moi sera comme la nuit.

—
Je ne regarderai ni l’or du soir qui tombe,
Ni les voiles au loin descendant vers Harfleur,
Et quand j’arriverai, je mettrai sur ta tombe
Un bouquet de houx vert et de bruyère en fleur.

3 septembre 1847

[i] Viktir Hüqo bu şeiri qızı Leopoldinin xatirəsinə həsr edib