lələmin xatirəsinə

Gündə neçə dəfə alın möhürdə,

Dizi qatlanırdı, qul kimi həqir.

Quranı gözünə sıxıb öpərdi,
Şirin təsəlliydi, vəddi hər sətir.

—

Çəkilən zəhmətlər, axıdılan tər,
Əllərin qabarı, qəlb yaraları…

Deyirdi hardasa var elə dəftər,
Yazır, ötürmədən, kimsə  bunları…

—

Yığan, yığdığınl itirən kişi,

Atıldın geriyə məqsədə çatcaq.
Əzabla sınandın sən Əyyub kimi,

Gəlmədi Tanrıdan mükafat ancaq.

—

Bəlkə zəhmətlərin, axıtdığın tər,
Ürək yaraların hədər deyilmş.

Öpdüyün kitabın verdiyi vədlər,
Bəlkə də haqq olub, yerin də behişt.

—

İndi dincələrsən… səni dincələn,
Təsəvvür eləmək çətindir ancaq.

Yatasan xurmalar kölgəsində sən,

Pərqu mütəkkəyə kəllə ataraq.

—

Yatarsan beşcə gün, bir həftə bəlkə,
Bezdirər bu behişt yuxusu sonra.

Ürəyin istəyər acı tənbəki,

Cənnət meyvələri pisini vurar,
—

Gicişər əllərin iş həvəsiylə,

Yol eşqi sızıldar ayaqlarını.
Ovutmaz hurilər şirin səsiylə,
Qışqırıb qovarsan onları yəqin…

—

Hönkürüb ağlarsan sonra qüssədən,
Gözünün yaşını qurutmaz sərin.

Özünü görərsən Kür üstündə sən,
Gözünün önünə gələr kolazın.

—

Arvad-uşağı da xatırlayarsan,

Heç biri qəlbinə yatan deyildi.

Həyat cəhənnəmdi… burdasa hər an,

Onun xiffətini çəkərsən indi…

14-15.10. 2021, Samara