Gecə cır-cındırında gör nə qədər deşik var,

Dərin də, saçların da qızarıb; xoşum gəlir
Qoca müqəvva, səndən, bu da iyirmu su, al.

—

Müti, yastı üzündə yox qürurun əsəri,

Qardaşdır itə kasıb, bilirsən ki, özün sən.

Şeirlə bəzəyərsən çətin bu eyibləri.

—

Qalxırsan, xristian, çaqqal tək daş dibindən,

Sürünürsən dalınca  səni ələ salanın.
Sənin bu göz yaşına, qoca, neçə verim mən?

—

Aç əfəl bədənini, oynasın əzaların!

İyirmi sunu məndən dilə, çıx min oyundan,

Diz üstə çök!… Palçığa girincə ağ saqqalın!

—

Nəyinə gərək axı bu medal, axmaq insan

Gümüş parıldar, zaman keçincə mis göyərər,
Mömin deyiləm, ancaq çox inadkaram, inan,

—

Seçim elə! Qap, indi sənə dedyim gələr,

Sıx ovcunda, düşün ki, ona görə alırsan,
Məndə çoxdur o puldan, ya nnifrətindən elə.

—

Götür, qorxmasan əgər, buna qılınc alarsan.

Fransızcadan tərcümə

17-18.11. 2021, Samara

============================

Stéphane Mallarmé

(1842 — 1898)

Haine du pauvre

Ta guenille nocturne étalant par ses trous
Les rousseurs de tes poils et de ta peau, je l’aime
Vieux spectre, et c’est pourquoi je te jette vingt sous.

—

Ton front servile et bas n’a pas la fierté blême :
Tu comprends que le pauvre est le frère du chien
Et ne vas pas drapant ta lésine en poème.

—

Comme un chacal sortant de sa pierre, ô chrétien
Tu rampes à plat ventre après qui te bafoue.
Vieux, combien par grimace ? et par larme, combien ?

—

Mets à nu ta vieillesse et que la gueuse joue,
Lèche, et de mes vingt sous chatouille la vertu.
À bas !… — les deux genoux !… — la barbe dans la boue !

• —
  Que veut cette médaille idiote, ris-tu ?
  L’argent brille, le cuivre un jour se vert-de-grise,
  Et je suis peu dévot et je suis fort têtu,

  —

Choisis. — Jetée ? alors, voici ma pièce prise
Serre-la dans tes doigts et pense que tu l’as
Parce que j’en tiens trop, ou par simple méprise.
—
— C’est le prix, si tu n’as pas peur, d’un coutelas.