ALEKSANDR PUŞKİN. “UCALTDIM ÖZÜMƏ MƏN MÖCÜZƏ BİR ABİDƏ…”

                                    Exegi monumentum[i]

Ucaltdim özümə mən möcüzə bir abidə
Ona xalq salan cığır ot bitirməz heç  zaman.

Əyilməz başıyla o daha da yüksəkdədir,

Aleksandr sütunundan.

Yox, tamam ölmərəm mən, rübaba ruhum köçər,
Yaşar, yaşadar məni, çürüməz cəsəd kimi.

Adım yaşar, dünyada bircə şair də əgər,

Yaşayar nə qədər ki.

Mənim sözüm-söhbətim dolaşar böyük Rusu,

Adım dinər ondakı dillərin hər birində:

Çöllər dostu kalmıkın, indi vəhşi tunqusun,

Slavyanın, finin də.

Mən əziz olacağam zaman keçincə xalqa,

Rübabımla çünki xoş duyğular oyatmışam.

Qəddar əsrdə nəğmə qoşmuşam Azadlığa,

Mərhəmət diləmişəm caniyə  qarşı da mən.

Qulaq as, ilham pərim, yalnız Tanrı deyənə,

Həmlədən çəkinmədən, çələng tələb etmədən,

Tərifi, həm böhtanı qəbul elə biganə.

Sarsağa baş qoş nə də.

1836

ruscadan tərcümə

03.01. 2022, Samara

================

Александр ПУШКИН

Я памятник себе воздвиг нерукотворный,
К нему не зарастет народная тропа,
Вознесся выше он главою непокорной
Александрийского столпа

Нет, весь я не умру — душа в заветной лире
Мой прах переживет и тленья убежит —
И славен буду я, доколь в подлунном мире
Жив будет хоть один пиит.

Слух обо мне пройдет по всей Руси великой,
И назовет меня всяк сущий в ней язык,
И гордый внук славян, и финн, и ныне дикой
Тунгус, и друг степей калмык.

И долго буду тем любезен я народу,
Что чувства добрые я лирой пробуждал,
Что в мой жестокий век восславил я Свободу
И милость к падшим призывал.

Веленью божию, о муза, будь послушна,
Обиды не страшась, не требуя венца,
Хвалу и клевету приемли равнодушно
И не оспоривай глупца.

1836

[i] «Mən abidə ucaltdım” – Horatsinin odasıdır