Elə ki, öləriyçin günün küyü kəsilir,

Dilsiz meydanlarına şəhərin də, nəhayət,

Gecənin yarışəffaf kölgələri sərilir,

Və yuxu – gündüzdəki zəhmətlərə mükafat,

Sükut içində bu vaxt mənim üçün sürünər,

 Üzücü oyaqlığın uzanan saatları.

Gəcə gəlcək qalarkən hərəkətdən həndəvər,

Vicdanın ağrıları bütün bədəni sarır.

Arzularım qaynayır; qüssə üzən beyində,

Ağır düşüncələrin sıxlaşır sıraları.

Xatirəsə bu zaman qabağımda dinmədən,
Burulub lülələnmiş tarixi açıb sərir.

Və mən öz həyatımı ikrahla oxuyuram,

Oxuduqca əsirəm, dilimsə lənətlətir.

Şikayətlənirəm mən, göz yaşlarım axır həm,

Yenə silmirəm ancaq hüznlü sətirləri.

1828

ruscadan tərcümə

10-11.02. 2022, Samara

===============

АЛЕКСАНДР ПУШКИН

ВОСПОМИНАНИЕ

Когда для смертного умолкнет шумный день,

       И на немые стогны града

Полупрозрачная наляжет ночи тень

       И сон, дневных трудов награда,

В то время для меня влачатся в тишине

       Часы томительного бденья:

В бездействии ночном живей горят во мне

       Змеи сердечной угрызенья;

Мечты кипят; в уме, подавленном тоской,

       Теснится тяжких дум избыток;

Воспоминание безмолвно предо мной

       Свой длинный развивает свиток;

И с отвращением читая жизнь мою,

       Я трепещу и проклинаю,

И горько жалуюсь, и горько слёзы лью,

       Но строк печальных не смываю.

 

1828