“Yox, ağlım başımdadır, ancaq yay məni üzdü.

Dolabda köynəyini axtarınca gün gedir.

Qış gələ və örtülə nə varsa yer üzündə —

Şəhərlər və adamlar, ən əvvəlsə göyərti.

Yataram soyunmamış, özgənin kitabını

oxuyaram, açılsa hər hansı səhifədə,

illərin qalanısa kordan qaçan it kimi,
Nəhləyərək asfaltı keçər qanuni yerdə.            

Azadlıq –

atasının adını bilmirsənsə tiranın,

Şirazın halvasından  ağız suyun şirindir.

qoçun buynuzu kimi burulmuşsa da beynin,

fəqət ala gözündən heç nə də axmır indi.

1975

ruscadan tərcümə

19. 05. 2022, Samara

++++++++++++++++++

ИОСИФ БРОДСКИЙ

Я не то что схожу с ума, но устал за лето.

 За рубашкой в комод полезешь, и день потерян.

 Поскорей бы, что ли, пришла зима и занесла все это —

     города, человеков, но для начала — зелень.

     Стану спать не раздевшись или читать с любого

     места чужую книгу, покамест остатки года,

     как собака, сбежавшая от слепого,

     переходят в положенном месте асфальт.

          Свобода —

     это когда забываешь отчество у тирана,

     а слюна во рту слаще халвы Шираза,

     и, хотя твой мозг перекручен, как рог барана,

     ничего не каплет из голубого глаза.

              1975