Diamant du cœur
Kim ki aşiq olur, öz ürəyində,
Ya da bir dolabda, sevdiyi verən,
Amanat saxlayar, və yeriyəndə,
Ümid ya peşmanlıq, əzizlənər rəhn.
Şirin təbəssümlə cəsarətlənib,
Biri vurulduğu qara hörükdən,
Xəlvət çəngə kəsir, incə tellərin,
Zığ-zığ qanadından çaları tünddür.
Ağ, incə boyuna düşən saçların,
Zərif tellərindən kəsir başqası.
İpək kimi nəfis, həm də qıvrılan,
Yaradıb elə bil barama ağzı.
Üçüncü xatirə məqbrəsinə,
Bənzəyən mücrünün dərinliyində,
Bəyaz və balaca bir əlcək sərib,
Tapılmaz beləcə xırda əl indi.
Bu isə can atar, xüsusi şarma,
Naxışlı-tikməli saşedə gizlər,
Parmadan aldığı bənövşələri,
Bir vaxt bu çiçəklər təzə-tərdilər.
Biri isə öpür, ona əzizdir,
Sendrilyon itirən başmağın tayı.
Bu isə bir isti nəfəs gəzdirir,
Haçandan içində qalıb maskanın.
Məndəsə nə incə telin çəngəsi,
Nə əlcək, nə buket, nə də ki başmaq.
Göz yaşından qalan sevimli izi,
Bir vərəq üstündə saxlaram ancaq:
O sanki göylərdən haçansa enən,
Nadir bir damlaydı, gecə nəmiydi.
Eşqimin camına düşüb əriyən,
Mirvari kimiydi, inci giləydi!
Mənim gözlərimdə bu tutqun ləkə,
Parlaqdır Ofirin incilərindən,
Mavi perqamentdə o elə bil ki,
Yaqut damlasıdır almaza dönən.
Məni sevindirən damla bir zaman,
Şerimə misilsiz xəzinə sayaq,
Bir gözdən düşdü ki, hələ onacan,
Bilmirdi dünyada nədir ağlamaq.
Fransızcadan tərcümə
19-20.09. 2018
Samara
