Kitabda deyilir Yunus peyğəmbər,
Baxmadı Tanrının buyuruğuna.

Dənizə üz tutdu, mindi gəmiyə,
Tanrı nəzərindən bəlkə yayına.

Tanrı da əsdirdi elə bir külək,
Dalğa fırtınadan göyə ucaldı.

Gəmi çalxalanır xırda qayıq tək,

Elə bil indicə dağılacaqdı.

Qorxu içindəydi gəmidəkilər;

Yalvarır hər biri öz allahına.

Dedilər püşk atsaq, bəlkə bilərik,

Kimdir içimizdə günahkar buna.

Püşk Yunusa düşdü. Biləndə sonra,
Tanrı buyruğundan qaçıb bu insan,
Qorxdu gəmiçilər, Yunus onlara,

Dedin atım nəni suya durmadan.

Dənizdə fırtına mənəm törədən,

Yatacaq, gəmidən məni atsanız.

Yalvarıb Tanrıya gəmiçilər də,
Yunusu atdılar, uyudu dəniz.

Böyük balinaya Tanrı buyurdu,

Ki, udsun Yunusu. Yunus beləcə,
Balığın qarnında oturdu, durdu
Kitab deyən düzsə, üç gün, üç gecə.

Ordaca Tanrını  Yunus çağırdı:

İlahi, qərq etdin məni girdaba,

Axınlar itidir, həm də ağırdır.

Baş üstü sulardr, ayaq altı da.

Yaxdı sular məni ruhuma qədər,
Bürüyüb başımı dəniz otları.

Əl açsam, dağların kökünə dəyər,
Çıxar cəhənnəmdən sən məni, Tanrı.

Çıxar məni, burdan, İlahi, çıxar,

Çıxmaram hökmündən sənin bir daha…

Eşidib hökm etdi Tanrı balığa,

Yunusu quruya atdı balıq da…

Hərdən elə gəlir, Tanrı deyəndən,
Haçansa çıxmışam, yola düşmüşəm.

Gəmiyə minən tək, dənizdə birdən,
Fırtına başlanıb, püşk düşüb mənə,

Dənizə atıblar, dəniz uyuyub…
Məni ruhumacan bürüdü sular.

Üç gün? Əlli ildir boynumu əyib,
Haylaram – Tanrımsa hələ ki susar…

27.11. 2019, Samara