Salyan, 1960-cı illər
Hərdən, iki ildə bəlkə bir dəfə,
Kənddə baş verərdi böyük hadisə.
Salyana gedirdik şəkil çəkdirək,
Həmişə bayramdı o vaxt şəkilsə.
Uzaqda əsgərlik çəkən qardaşın,
Şəkil istəyirdi qəribsəyərək.
Ya məktəbdə yaxşı gedirsə işin,
Şəklin vurulaydı lövhəyə gərək.
Axşamdan başımız sabunlanırdı,
Abra salınırdı nimdaş əyin də.
Gecə ilə dönür, hey uzanırdı,
Gözlərimiz elə pəncərədəydi.
Səbir tükənirdi keçincə Kürü,
Elə bil aşırdı kolaz dənizi.
Alabaş avtobus yolda sürünür,
Ancaq çatdırırdı Salyana bizi.
Atelyeyə girib qayğılanırdıq.
Pərdələr asılıb, yerdə xalça var.
Dumandan süzülən işıq yanırdı,
Dayınıb ortada hazır aparat.
Keçib otururduq, əsir əl-ayaq,
Sinədən mühərrik səsi ucalır.
Şəkilçəkən usta yaxınlaşaraq,
Başını laxladıb yerinə salır.
Boynunu gah sağa, sola gah burur,
Çəkilib gözünün içinə baxır.
Əlləri üstündə az qala durur,
Birdən çırtma çalır, otaqdan çıxır.
Qayıdıb başına atır örtüyü,
Silaha bənzəyir indi üçayaq.
Elə bil indicə çəkib tətiyi,
Fotoqraf sinənə güllə sancacaq.
“Qırpma gözlərini! — əmr edir usta,
Birdən ürəyinin kəsilir səsi.
Şaqqıltı…Alışma… Sən daha yoxsan,
Lentə düşüb qaldı xatirən, əksin…
Sonra kimin yolu Salyana düşsə,
Alıb gətirirdi şəklini kəndə.
Baxırdın – həm sənsən, deyilsən həm sən,
Əsərdin, müəllif — şəkilçəkəndi.
Sanki vuruluruq çəkilən zaman,
Sinəni qurğuşun deşir elə bil.
Hər anda yaşayır, ölürük hər an,
Yaslı xatirədir çəkilən şəkil…
10-11. 10. 2019
Samara
Понравилось это:
Нравится Загрузка...
