(Boris Pasternak)

 

O, haçansa özünü at gözünə bənzədən,

Gözlərini qıyaraq baxır, görür, tanıyır.

Ərimiş almaz kimi, budur, gölməçələrdən,
Şölə göz qamaşdırır, buzlarsa sızıldayır.

 

 

 

Bənövşəyi toranda  həyət-baca görünməz,
Tirlər, pıatformalar, yarpaqlar və buludlar.

Parovoz fiti, qarpız kəsiləndə çıxan səs,

Ətirli zərif əlcək ürkək əlləri udar.

 

 

 

Cingildəyər, hayqırar,  ləpədöyən tək vurar,
Və kiriyir bir anda –deməli o, indisə

Şamların arasıyla astaca addımlayar,

Ki, sayıq yuxulayan fəzanı diksindirməsin.

 

 

Və, deməli, indisə, o, boş sünbüllərdəki,

Dənələri sanayır, deməli, o, indi də,
Yenə kiminsə dəfn mərasimindən gəlib

Mənfur və qara Daryal daşını ziyarətə.

 

Moskva üzüntüsü yenə canı yandırır,
Uzaqlarda səslənir ölümcül zəınqrovlar…

Evdən ikicə addım aralıda kim azdı? –

Orda sinəyəcən qar, hər şeyin sonu orda…

 

 

 

Şerində bənzədərərək tüstünü Laokona,

Məzarlıq qanqalını tərənnüm də elədi
O, yeni bir fəzada əks olunan bəndlərin,

Yeni qanunu ilə dünyanı zənginlədi —

 

 

 

Ədalətli göylərin səxavətlə verdiyi
Əbədi bir uşaqlıq bunun mükafatıydı.

Və bütün bu yer üzü ona sanki irs idi,

Şair də aldığından hamıya pay ayırdı.

1936

Ruscadan tərcümə

05-06. 08. 19, Samara

 

ПОЭТ

(Борис пастернак)

 

 

Он,  сам себя сравнивший с конским глазом,

Косится, смотрит, видит, узнает,

И вот уже расплавленным алмазом

Сияют лужи, изнывает лед. Читать далее →

Çəmini tapmışam mən yaşamağın,
İbadət edirəm üz tutub göyə.

Gəzib-dolaşıram hər axşamçağı,
Gərəksiz təlaşım uyusun deyə.

 

Yarğanda pıtraqlar şırıldar haçan,

Əyilər al-sarı üvəz salxımı.

Onda fani, həm də gözəl həyatdan

Şən şeirlər ilə coşar ilhamım.

 

 

 

Dönərəm. Ovcumu pişik yalayar,
Şirin miyoldayar, riqqətə gələr.

Parlaq işığını ətrafa yayar,
Ağackəsən sexin üstdəki fənər.
.

 

Sarsıdır ancaq bu sükutu  hərdən,
Dama uçub qonan leyləyin səsi.

Mənə elə gəlir eşitmərəm də,

Gəlib birdən əgər qapımı döysən.

 

Ruscadan tərcümə

03-04. 08. 2019, Samara

 

 

 

Я научилась просто, мудро жить,
Смотреть на небо и молиться Богу,
И долго перед вечером бродить,
Чтоб утомить ненужную тревогу. Читать далее →

(“Peşə sirləri” silsiləsindən)

 

Çox yazıq olmaya gərək o, heç də,

Xüsusən qapalı. Yox, yox, əksinə,
Təpədən dırnağa şair açıqdır

Ki, anlamlı ola müasirinə.

 

 

Ayağı altdadır indi rampa da,

Öləziyib gedən bir işıq yanır.
Sısqa şölə düşür laym-laytdan,
Damğalanır onun elə bil alnı.

 

 

Hər bir oxucusa açılmamış sirr,

Xəzinə kimidir torpağın altda.

Lap axırıncısı, təsadüfisi,

Həmişə ağzına su alanı da.

 

 

 

Gecənin toranı var orda nəmli,

Orda kölgəliklər, sərinlik də var.

Və naməlum gözlər orda mənimlə,

Səhər açılana qədər danışar.

 

 

 

Nədəsə mənimlə razıdır onlar,
Nələrə görəsə qınarlar məni.
Etiraf beləcə axıb gedir lal,
Söhbətin ləzzəti qaynadır qanı.

 

 

Elə ki, təbiət nəyisə bizdən,
İstəsə gizlədə, orda saxlayar.

Haçansa vaxt gəlir və orda birdən,
Aciz və köməksiz kimsə ağlayar.

 

 

Biz bu yer üzündə müvəqqətiyik,
Və təyin olunan dairə də dar.

Şairin naməlum dostu yaxşı ki,
Dəyişən də deyil, həmişə də var.

 

 

Ruscadan tərcümə

31.07 – 01.08. 2019, Samara

 

 

Читатель

Не должен быть очень несчастным
И, главное, скрытным. О нет!—
Чтоб быть современнику ясным,
Весь настежь распахнут поэт. Читать далее →

Ты всегда таинственный и новый…

 

Sən həmişə sirli, həm də yenisən,
Sənə itaətim günbəgün artır.

Zabitəli dostum, məhəbbətinsə,
Elə bil dəmirlə, odla sınaqdır.

 

 

Qoymursan nə güləm, oxuyam nə də,
Çoxdan qadağandır dua etməyim.

Ancaq ayrılmayım mən təki səndən,
Fərqinə varmaram özgə heç nəyin.

 
Beləcə torpağa, göylərə həm yad,
Yaşayıram indi, nəğmə demədən.

Elə bil almısan bir zaman azad

Ruhumu cənnətdə, cəhənnəmdə həm.

1917

Ruscadan tərcümə

02-03. 08. 2019, Samara

 

 

Ты всегда таинственный и новый,
Я тебе послушней с каждым днем.
Но любовь твоя, о друг суровый,
Испытание железом и огнем. Читать далее →