Архив тегов | təklik haqqında şeir

SÖHBƏT

SONY DSC

Üzbəüz, diz-dizə, ya da yanaşı,

Oturub edəsən söhbəti ancaq.

Elə iki nəfər olarsa – yaxşı,

Yoxsa dil deyəni eşitmir qulaq.

 +

Elə iki kəlmə danışan kimi
Cavab verəndə ya soruşulana,
Bir də görürsən ki, yanındakının,
Çevrilib nə vaxtdan üzü o yana.

 +

Onun da çox vacib mövzusu vardır,
O da qonşusuyla danışır demə.
“Məni eşidirsən? Fikrin hardadır”?

“Qulağım səndədir, sözünü kəsmə…”

 +

Hər kəsin ağzında yarımçıq sözü,

Ürəyi deşilir – yox eşidənsə.

Döyülür əsəblə qonşunun dizi:
“Məni eşitmirsən sən heç deyəsən…”

 +

Bir də görürsən ki, qızanda ağzın,
Girib telefona yoldaşın başı.

Dizinə, çiyninə döşəmək azdır —

Bir qapaz salasan başına yaxşı.

+

Şəhərin adamsız sonra yerində,

Gəzib-dolanasan belədən-belə.

Kimsəni görmədən həndəvərində,

Danışasan elə özün-özünlə.

 +

Surətinə uyğun, özünə bənzər,
Deyilir yaradıb insanı Tanrı.

Bəlkə də ondandır təkliyimiz də,

Nemətdir, bilinmir qiyməti, qədri.

 

18. 08. 2022, Samara

EDQAR ALLAN PO. TƏNHALIQ

Lap uşaq çağımdan olmamışam mən
Başqaları kimi – gördüm əzəldən
Mən hər şeyi fərqli – ehtirasım da
Ümumi qaynaqdan qidalanmadı –

Gəlmir mənim qüssəm eyni mənbədən —
Heç vaxt ürəyimi oyatmadım mən

Hamı sevinəndə  ola sevincək —
Nələri sevdimsə, sevdim özüm tək —

O vaxt – uşaqlıda –  ilk baharında

Çoşqun həyatımın – qopdu bir anda

Sirr xeyir və şərin dərinliyindən —

Onunla bağlıyam indiyəcən mən –

Qopdu bu sirr suyun gur axarından —

Dağların qırmızı qayalarından —

Ətrafımda dövrə vuran günəşdən —

Payızda qızılı rəngə düşnən dəm –

Şimşəyin səmada alışmasından
Şığıyıb yanımdan ötüşüən zaman —

Tufandan, ildirım gurlamağından —

Buluddan həmçinin, döndüyü zaman

(Maviykən qalan yer göyün üzündə)

İblis surətinə mənim gözümdə —

1829

ingiliscədən tərcümə

26-27.10. 2021, Samara

==================

Edgar Allan Poe

ALONE

From childhood’s hour I have not been
As others were—I have not seen
As others saw—I could not bring
My passions from a common spring—
From the same source I have not taken
My sorrow—I could not awaken
My heart to joy at the same tone—
And all I lov’d—I lov’d alone—
Then—in my childhood—in the dawn
Of a most stormy life—was drawn
From ev’ry depth of good and ill
The mystery which binds me still—
From the torrent, or the fountain—
From the red cliff of the mountain—
From the sun that ’round me roll’d
In its autumn tint of gold—

From the lightning in the sky
As it pass’d me flying by—
From the thunder, and the storm—
And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a demon in my view—

1829

RAYNER MARİA RİLKE. TƏNHALIQ

rilke-rainer-maria (1)
Insan tənhalığı yağışa bənzər

Günün gedər vaxtı dənizdən gələr

Aşar gözdənuzaq, geniş düzənlər,

Əbədi göylərə sonra ucalar,

Ordansa şəhərin üstə calanar.

O yağar saatlar qovuşan zaman,,

Sübhə yön alanda küçə və dalan,

Haçan bir-birini razı salmayan

İki sevgilini qəm bürüyəndə,

İki bir-birinə nifrət edən də,

Yenə  baş qoyursa birgə yastığa,

Tənhalıq çaylara qatılıb axar…

1901

almancadan tərcümə

11.02. 21, Samara

Einsamkeit

Die Einsamkeit ist wie ein Regen.
Sie steigt vom Meer den Abenden entgegen;
von Ebenen, die fern sind und entlegen,
geht sie zum Himmel, der sie immer hat.
Und erst vom Himmel fällt sie auf die Stadt. Читать далее

ÖLÜRƏM TƏKLİKDƏN ŞƏBƏKƏLƏRDƏ…

08.06 2020

Layiqli adamlar vardı haçansa,
Vardı adamların çürükləri də

Oturub-duranda, danışandasa,
Yaxşı görünürdü içindəkilər.

 

 

Bəlkə İnternetdir ayıbı açan,

Səbəbi sosial şəbəkələrdi —

Abırlı, ağıllı bildiyin insan,

Layka ləyaqəti dəyişib indi.

 

 

Dost vurur sözünü qulaqardına,
Qızıldan qiymətli olsa da kəlmən.

Deyir “dünən məni “layk”lamadın,
Çətin ki, tezliklə özümə gələm…”

 

 

Uşaq da, böyük də “layk” qoy deyir,
Baxmır saqqalına, yaşına baxmır.

Deyir “qırmızı” qoy, “ürək” qoy deyir,
Qoymursan – üzündən zəhrmar damır…

 

 

Ayıra bilmirsən çürüyü safdan,
Dostlar itib gedib, qalan “frend”dir.

Varmı yazdığını oxuyan insan –

Bilmirsən. Bu “layk”ın dəyəri nədir?

 

 

Hamı Platondur, hamı da Kantdır,
Hər qadın üstəlik fotomodeldir.

Hər kəsin vaxtında “layk”ını çatdır,
Qırmızı ürəklə sevgini bildir…

 

 

Yox daha evtiyac ciddi söhbətə,
Daha danışmırıq, “layk”laşırıq.

Unuduruq nədir dost məhəbbəti,
Uyub “layk”larla alış-verişə…

 

 

Qədim dost! Hardasan? İndi sevgilər,
Virtual qırmızı ürəklərdədir.

Hardasan, əzizim? Səsimə səs ver,
Ölürəm təklikdən şəbəkələrdə…

 

10.06. 2020, Samara

XƏLVƏTƏ ÇƏKİLİB DALANDA, TİNDƏ…

 anam Raziyyənin xatirəsinə

Xəlvətə çəkilib dalanda, tində,

Bağda, xiyabanda, küçədə bəzən,

Elə izdihamın qatı yerində,

Özüylə danışan adam görürsən.

 

 

Səssiz, pıçıltıyla danışan da var,

Səsi eləsinin uzaqdan gələr.

Biri danışdıqca başını bular,

Biri ehtirasla əlini yellər.

 

 

Görəndə baxan var, qulaq verən var,

Duruxub dururlar, oğurluq anı,

Tutulan adam tək. Aralanaraq
Gedirlər, baxaraq o yan-bu yana.

 

 

Çoxu ahılsa da, cavanı da var,

Beləcə özüylə danışanların.

Kimi yol gedəndə, kimi duranda —

Vaxtı yox, yeri yox bu seansların.

 

 

Yaxından-uzaqdan haçan ayrılır,

Haçan öz içinə qapılır insan?

Yaxın-uzaq ondan üz çevirir ya,

İçində onunla kimdi danışan?

 

 

Bəlkə əzizləri həyatdan köçür,

Məzarlıq yaranır içində bəlkə.

Bəlkə də daşlardan birini seçir,

Danışır qəlbinə nədir dağ çəkən.

 

 

Göylərdən üzülüb bəlkə ümidi,

Xitabı, sualı cavabsız qalıb.

Tanrını qəlbində dikəldib indi,

Ona bütbərəst tək mehrini salıb…

 

 

İzdiham içində, daldalıqda ya,

Görürük içiylə danışanları.

Orda  hər birinin onları duyan,

Onları eşidən tanrıları var…

09-11.12.2016

Samara