Yaşadığın nə vaxtdı ki —
Dünyamızdan qopardılar!
Hansı mələk darıxdı ki,
Səni yoldaş apardılar?
Sən ayrılıq, sən itkisən,
Nisgilinsə çiçəklənir.
İllər ötür – həminkisən,
Yaşı olmur mələklərin…
05-06 avqust 2007 Ərəbqardaşbəyli
xatirə
SƏİDİN XATİRƏSİNƏ
Sən qar altdan tapılınca,
Anan Xatirənin saçı
O qardan da ağ oldu.
Əsgər idiz, yaraqlıydız,
Ancaq hələ uşağıydız,
Bu dağ özgə dağ oldu.
Nə güllədən, nə mərmidən,
Öldünüz siz. Uçdu birdən
Üstünüzə qar dağı.
On iki sərv ağacıydız
Qar altında. Hansı yazda
Qüdrət var oyatmağa?
On iki gənc sinəsində
Od alışdı, şölələndi,
Dağın buzu yanmadı.
Siz on iki nəfərdiniz –
Bəs hardaydı rəhbəriniz,
Bəs hardaydı tanrınız?
Siz ən adi gənc idiniz
Vətən adlı faciənin
İndi qəhrəmanısız.
Hərçənd cəbhə bölgəsiydi,
Siz güllədən ölmədiniz
Yox təltif fərmanınız.
Soyuq olur yurdun üzü
Bəzən. Qarda uyudunuz.
Bu-gün sabah yaz idi…
Ata-ana yaddaşına,
Bir də pulsuz baş daşına,
Adlarınız yazıldı…
11- 04 aprel 2007 Samara
ZƏNGİLAN SÖHBƏTİ (Şirvan Mürvət oğlunun 40 yaşının tamamına)
Qardaş, ayrı söz yoxdu?
Nə Zəngilan oldu bu?
Gecənin ən uzunu,
Yetirmir bu mövzunu!
Əslində yaxşı baxsan,
Nə yerdi ki Zəngilan –
Çöldü, daşdı, qayaydı,
Cib dəsmalı boydaydı.
Bir qaçqın yaş axıda,
Bəs etməz qurutmağa…
Əhali də onca min…
(“Vur-tut” desəm — incimə).
Qəhrəmandır hər biri
İndi…Xatirələrin…
Həyatdasa… Sən indi,
Nə təriflər desən də,
Torpağın duzu, yəqin,
Deyildi yerlilərin…
Kişilər lağlağılı,
İşdən çox kefə bağlı.
Çox yola yolçuydular,
Bir az kolxozçuydular,
Bir az araqbazdılar,
Bir az allahsızdılar…
O ki qaldı arvadlar –
Nə dağ maralıydılar,
Nə su sonasıydılar.
Batıq sinəliydilər,
Çatlaq damarlıydılar,
Partlaq dabanlıydılar,
Üzü danlaqlıydılar,
Azərbaycanlıydılar!
Zəngilan bir tikəydi,
Nə Gəncə, nə Bakıydı.
Nə Şuşa, nə Ağdamdı,
Sözü ancaq ağladır…
Bəli, qardaş, yuvaydı,
Hərçənd yaylıq boydaydı.
Qaıdı…Kimdi qaldıran?
Yaylığım da ki atam,
Başa bağlananı var,
Yara bağlayanı var.
Yaylıq var bayraqlanır,
Baş üstdə dalğalanır…
…Bəlkə səhər şehidir,
Səsini dəyişdirən?
Doğma ocaq hisinə,
Nə vaxtdan isinmirik…
Burdasa Zəngilanın,
Ağ kitabı yazılır
Min bir rus gecəsinin,
Zülmət səhifəsinə…
yanvar 2007 Samara
Süleymanın xatirəsinə
Nazı bu ağacların
Çəkilməyir haçandır.
Enlənir, ucalırlar,
Otun, kolun içində.
Susuzluq çəkib, arxın,
Çatlayıb dodaqları.
Çiçəklərə yox baxan,
Ləçəkləri dağılır.
Çəpəri çökmüş bağın,
Qapısında duran yox.
Girilir, yağmalanır,
Hay vuran, çığıran yox.
Şüşəsi bura baxan,
Pəncərələr pərdəli.
Bu bağ bağ deyil daha,
Bu bağ yas çələngidir.
13-14 avqust 2007 Ərəbqardaşbəyli
AY DƏYİŞİR, İL DƏYİŞİR…
Sübü bacımın xatirəsinə
Ay dəyişir, il dəyişir,
Dəyişirik, tanınmırıq.
Yurd dəyişir, el dəyişir,
Dünən ayrı, bu gün ayrı.
Sularında böyüdüyüm,
Çayla yenə görüşəndə
Tanımıram – ildən-ilə,
Məcrasını dəyişdirir.
Kölgəsiylə, meyvəsiylə,
Dolandığım ağacların
Ömrü gedir. Fəsil-fəsil
Dəyişirlər, qocalırlar.
Yer dəyişir, göy dəyişir,
Qəlb tanımır göz görəni.
Yubanıram görüşlərə,
Küsüb gedir gözləyənim.
Külək döyüb, yağış hopub,
Zaman əyib, daş dəyişib.
Neçə gözün yaşı hopub,
Yazıları düyün düşüb.
Başqalanır daş üstü də,
Daş altı da başqalanır.
Dərddir, illər ötüşsə də,
Nə dəyişir, nə yaşlanır.
Tələsirəm. Nə vaxtdı ki,
Qalxıb nəslin köçü gedir.
İndi kimdi qabaqdakı?-
Qardaş gedir, bacı gedir…
16-21mart2009 Samara
