(FRAQMENT)

1 Gərək şeir qoşam yeni ağrıdan,

Çatıb  iyirminci nəğməsinə ilk

Kansonun; girdabdan söz gedir onda.

 +

4 Artıq hazır idim tamam, göz dikib,
Dibsiz dərinliyə baxam, yuyarkən

Özünü, hüznlü göz yaşı töküb

 +

7 Gördüm ki, adamlar girdə düzəndən,

Gəlirlər ləngərli yeişlə, ağlar,
Dua edirdilər elə bil bu dəm.

 +

10 Baxıb göz önünə gələrkən onlar,

Çənədən döşəcən qəribə halda,
Gördüm bədənləri burulu durar.

 +

13 Onların üzləri indi arxada,

Geriyə hərəkət zorundadırlar,

Qabağa baxmağa yox imkan daha.

 +

16 İflic, ola bilsin, kimisə vurar,
Tərsinə çevrilər hissə bədəndə,

Bunu nə görmüşəm, nə inamım var.

 

19 Tanrı yardımıyla toplaya bilsən,

Bar bu yazdığımdam, oxucu, düşün,
Kəsə bilərəmmi göz yaşımı mən,

 +

22 Görərkən ağlayır yanımda düşgün

Bir surət, burulub elə o  həm də,
Dalına tökülür göz yaşı onun.

 +

25 Söykənib qayanın tininə mən də,

Əlbəttə, ağladım; Bələdçim dedi:

“Sən də birisənmi bu dəlilərdən?”

 +

28 Ölü mərhəmət də burda dirildi;

Tanrı divanında mərhəmət duyan,

Ən rəzil, şərəfsiz kəs deyilmidir?…

italyancadan tərcümə

iyul 2023, Samara

++++++++++++++

CANTO 20

Di nova pena mi conven far versi
e dar matera al ventesimo canto
de la prima canzon, ch’è d’i sommersi.

Io era già disposto tutto quanto
a riguardar ne lo scoperto fondo,
che si bagnava d’angoscioso pianto;

e vidi gente per lo vallon tondo
venir, tacendo e lagrimando, al passo
che fanno le letane in questo mondo.

Come ’l viso mi scese in lor più basso,
mirabilmente apparve esser travolto
ciascun tra ’l mento e ’l principio del casso,

ché da le reni era tornato ’l volto,
e in dietro venir li convenia,
perché ’l veder dinanzi era lor tolto.

Forse per forza già di parlasia
si travolse così alcun del tutto;
ma io nol vidi, né credo che sia.

Se Dio ti lasci, lettor, prender frutto
di tua lezione, or pensa per te stesso
com’ io potea tener lo viso asciutto,

quando la nostra imagine di presso
vidi sì torta, che ’l pianto de li occhi
le natiche bagnava per lo fesso.

Certo io piangea, poggiato a un de’ rocchi
del duro scoglio, sì che la mia scorta
mi disse: «Ancor se’ tu de li altri sciocchi?

Qui vive la pietà quand’ è ben morta;
chi è più scellerato che colui
che al giudicio divin passion comporta?