ƏRƏBQARDAŞBƏYLİ, 1963-CÜ İL, PAYIZIN ƏVVƏLİ
“Sən burdan itələ, sən də çək ordan!”
Lələm qışqırırdı köməkçilərə.
İnəksə suvatın lap qIrağında,
Durub dirəmişdi özünü yerə.
+
Gündə su içdiyi həminki Kürdü,
İndi salırdılar özünü suya.
Alma gözlərindən yaş tökülürdü,
Elə bil gedirdi başı baltaya.
+
Kolazda oturan çəkir ciyəni,
Daldan itələyən ağac döşəyir.
Üzülür ayağı birdən inəyin.
Büdrəyib özünü toxuyur Kürə.
+
Kolazı çəpləyir lələm oturub,
Mal, ciyəsi əldə üzür yanaşı.
Mən də oturmuşam sarımı udub,
Çaşdırıb halımı malın təlaşı…
+
Lap iti vaxtıdır Kürdə axarın,
Lələm təngnəfəs, lələm qəzəbli.
İnəyin gözündən yenə yaş axır –
Canavar ağzında üzür elə bil.
+
Çatırıq o taya. Özü dırmanır,
İnək, büdrəsə də, suvata burda,
Alma gözlərinin yaşı dayanmır.
Titrəyib suyunu yazıq sıçradır…
+
Asfalt qırağıyla çıxırıq yola,
Lələm əldə ciyə düşür qabağa
Arxadan qovuram mən də çubuqla, —
Salyana gedirik malı satmağa.
+
İndi də gözümün qabağındadır,
O yol ki, uzandı günbatanacan.
Lələm acıqlıdır, qaşqabaqlıdır,
Titrəyir, nədənsə qurumur heyvan…
+
Sabir dayımgildə gecəni qaldıq,
Səhər malı satdı bazarda lələm.
Gəzişib ayında-oyundan aldı,
Vurdu saqqalını surralı Qələm…
+
İndi mən lələmin həmin yaşında,
Ölkədən ölkəyə adlamışam mən.
Həm ömür uzandı, həm də yol, indi,
Canavar ağzında özüməm üzən…
30.09.16
Samara