ƏRƏBQARDAŞBƏYLİ, 1963-CÜ İL, PAYIZIN ƏVVƏLİ
İNƏYİN SATMAĞA APARILMAĞI
Azad QARADƏRƏLİYƏ
“Sən burdan itələ, sən də çək ordan!”
Lələm qışqırırdı köməkçilərə.
İnəksə suvatın lap qIrağında,
Durub dirəmişdi özünü yerə.
Gündə su içdiyi həminki Kürdü,
İndi salırdılar özünü suya.
Alma gözlərindən yaş tökülürdü,
Elə bil gedirdi başı baltaya.
Kolazda oturan çəkir ciyəni,
Daldan itələyən ağac döşəyir.
Üzülür ayağı birdən inəyin.
Büdrəyib özünü toxuyur Kürə.
Kolazı çəpləyir lələm oturub,
Mal, ciyəsi əldə üzür yanaşı.
Mən də oturmuşam sarımı udub,
Çaşdırıb halımı malın təlaşı…
Lap iti vaxtıdır Kürdə axarın,
Lələm təngnəfəs, lələm qəzəbli.
İnəyin gözündən yenə yaş axır –
Canavar ağzında üzür elə bil.
Çatırıq o taya. Özü dırmanır,
İnək, büdrəsə də, suvata burda,
Alma gözlərinin yaşı dayanmır.
Titrəyib suyunu yazıq sıçradır…
Asfalt qırağıyla çıxırıq yola,
Lələm əldə ciyə düşür qabağa
Arxadan qovuram mən də çubuqla, —
Salyana gedirik malı satmağa.
İndi də gözümün qabağındadır,
O yol ki, uzandı günbatanacan.
Lələm acıqlıdır, qaşqabaqlıdır,
Titrəyir, nədənsə qurumur heyvan…
Sabir dayımgildə gecəni qaldıq,
Səhər malı satdı bazarda lələm.
Gəzişib ayında-oyundan aldı,
Vurdu saqqalını surralı Qələm…
İndi mən lələmin həmin yaşında,
Ölkədən ölkəyə adlamışam mən.
Həm ömür uzandı, həm də yol, indi,
Canavar ağzında özüməm üzən…
30.09.16
Samara