Cəfər Mehdiyevə
Bethovenin beşinci simfoniyası necə,
Başlananda ürəyi, sinirləri titrədir,
Vağzalda ya yolüstü qatar fiti dinincə,
Ürək elə çırpınır, bəzən qarışır fikir.
+
Kimsə ayrılıb gedir, özün gedirsən ya da,
Vaxt yetişir, fit dinir, çaşırsan, duruxursan.
Tale qapını döymür, durub artıq yanında,
Qulaqlarını dələn onun səsidir bu an…
+
Qaynar yay gecələri, zəbt edib sərin zalı,
Səhər açılanacan çay içər, danışardıq.
Sağlam fikri və elmi elmikommunizmlə,
Uzlaşdırmağa cəhdlə tər töküb çalışardıq.
+
Gecənin bir aləmi qatar fiti dinərdi,
Çaşardıq, duruxardıq, yaranardı pauza.
Sən də bu fitə bənddin, mən də bu fitə bənddim,
Getməliydik elə bil biz haçansa, harasa…
+
O gecə qatarınıın yolu uzaq deyildi:
Bakıdan Astaraya, Bakıya Astaradan,
Mükaliməni kəsən qatarın fiti idi,
Tale çağırışıydı sanki səslənən o an…
+
Dahi Trevitikin ixtirası yoldadır,
Relslərdən krujeva toxunub kürəmizdə,
Dəyişılib ölkələr, dəyişilib adları,
Yox daha SSRİ, elmi kommunizm də.
+
Qatar fiti eşitsəm harda, kinoda belə,
Duruxuram. Elə bil taleyin öz səsidir,
Qulaqlarımı dələn Bethoven qüdrətiylə.
Yola səsləyir, ancaq vaxtını saxlayır sirr.
14.05 2023, Samara
xeyrulla xayal 