BORİS PASTERNAK
Годами когда-нибудь в зале концертной…
Ötər illər, haçansa, hardasa bir zalda yenə,
Mənə Bramsı çalarlar, bürüyər qəlbi kədər.
Altı qəlbin anaram ülfətini, göz önünə,
Gələr gəzinti, çimərlik və bağda gül ləki də.
Alnıdik rəssamı xatırlaram, ürkək yuxu tək
Gülümsəyərdi durmadan, o, xoş təbəssümlə.
Geniş işıqlı təbəssüm və üz, alın göyçək,
Nəsə ümumi vardı çöhrədə qlobus ilə.
Mənə Bramsı çalarlar, əsərəm, sarsılaram,
Anılar yarmaların, sursatın alınmağı da.
Xatırlanar səki, artırma, otaqlarda nizam,
Qardaş, övlad, palıdın orda tək dayanmağı da.
Dağıdır rəngləri rəssam qadın, otlar bulanır,
Düşür palitra əlindən, yığır, basır cibinə,
Bütün ləvazimatı, bir qutu da zəhrmarı,
Ki, adı “Basma”dır və astma vəd edir çəkənə.
Mənə Bramsı çalarlar, üzülər, sarsılaram,
Düşər evin damı, kandar və pöhrəlik də yada.
Pətəyə bənzər otaqlar və aynabənddə toran.
Xatırlaram gülüşü, göz-qaşı, dodaqları da.
Və axar sel kimi bir anda göz yaşım tökülər,
Necə islansa da üz, bitməz ağlamaq həvəsim
Qaynayar, qalxar ötənlər quyulardan sanki,
Həndəvər, aşna-dost, əzizlrim, nəslim.
Vuraraq dövrə dörd ailə çəmənlikdə durar,
Kölgələrədən yaranıb oynanar intermezzo.
Saf uşaqlıq kimi alman havası çaldırılar,
Və əlləriylə ağac tək tutar ondan hamısı.
1931
Ruscadan tərcümə
25-29.10.2017
Samara