Архив тегов | qocalıq haqqında şeir

«QƏFİL GƏLMƏSƏ DƏ BİZƏ QOCALIQ…»

Авг4

2021 лето

Qəfil gəlməsə də bizə qocalıq,
Gözlənilməz olur, sarsıdır hətta.

Hər gün özümüzdə azar tapırıq,

Vurnuxur, çıxırıq min hoqqadan da.

 —

Onlayn həkimlər, həkimxanalar,

İynə, dava-dərman, türkəçarələr.

Cürbəcür pəhrizlər sınaqdan çıxar.
Orucluq – taqətdən düşənə qədər.

 —

Birdən cin elə bil bizə buyurar  —

Qaçarıq – parklarda, yol qırağında.

Sprinterə dönüb quş tək uçan var,
At kimi çapan da, yorğa gedən də.

 —

Qaçırıq, qanrılıb dala baxmadan,

Eşitməsək də səs, duyuruq hənir.

Qəlbdə, əzalarda artır həyəcan:

Dabanbasma ölüm mələyi gəlir…

 —

A dost! Yaşıdımsan, bəlkə cavansan,
Ayaq saxla, eşit mən deyənləri.

Nə qaçış, nə pəhriz, həkim və dərman? –

Əzrail bunlara aldanan deyil.

 —

Qalın bir kitabı hər gün aç oxu
Ya da yığ yanına yüzünü birdən.

Oxu yatağında gəlincə yuxu,
Oxu birnəfəsə, ara vermədən.

 —

Almanları oxu, Kantı xüsusən.

Oxu yunanları, oxu farsları,
“Min bir gecəni” də elə oxu sən,
Yaşa ərəbdəki ehtirasları.

 —

Oxu Şekspiri, oxu Bodleri,

Jül Vern yaxşıdır yataqda gecə.
Mirzə Cəlili də oxu arabir,
Oxü gözlərinə yuxu gəlincə.

 —

Hər gün təzə kitab, təzə əhvalat,

Yeni bir aləmdir yeni səhifə.

Çiyninin üstündən boylanıb bu vaxt,

Bəlkə oxuyan var səninlə birgə.

 —

Tanrı özü ya da ölüm mələyi,
Elə təsirlənər sən oxuyandan,

Ömrünün üstünə qoyar ay və il —
Çıxar hətta ölüm söhbəti yaddan…

 

04. 08. 2022, Samara

 

QOCALANDA…

Июн29

2021 лето

Elə bil qonaqsan çağırılmamış,
Ya da yarıkönül çağırılmısan.
Hamı gözləyir ki, gedərsən haçan,
Gözlərində qınaq, bəlkə də qarğış.

 =

Boğazından aşmır kəsdiyin tikə,
Haramdır elə bil, ya da özgənin,

Öz ömrün tükənib, yaşanan hər gün,
Çıxılır ömründən kiminsə bəlkə…

 =

Ürkək dolaşırsan şəhərə çıxsan,
Qısılıb divara gedirsən həqir.

Səni dalda qoyur azı bir əsr,
Şütüyüb yanından keçən hər cavan.

 =

Elə bilirsən ki, baxır qıyqacı,
Gözucu baxsa da kişi ya qadın.

Deyir niyə doyub sən dolanmadın,

Süfrədən durmağın vaxtıdır, qoca!
=

Başını qaldırıb göyə baxmağa,

Nə həvəsin qalıb, nə də qüdrətin.

Gəlmir, gözləyirsən, hələ dəvətin,
Tənədən, qınaqdan üzüldün daha…

 

29.06. 2022, Samara

ELƏ BİL ƏBƏDİ YETİMLƏRİK BİZ…

Апр13

Kim deyib nemətdir qocalıq çağı?

Bunu uşaq deyib, gənc deyib ya da?

Qocalıq – bilmirsən haran ağrımır,
Hamı at belində, sənsə piyada…

—

Ağrıyan bilmirsən damaq ya dişdir,
Ağrı beyninəcən işləyir ancaq.

Tikən boğazında elə ilişir,

Sanki nəfəsini kəsib boğacaq.

—

Gəzirsən, hər addım bir işgəncədir,
Ayaq ağrısının çeşidi zəngin.

Baxırsan, bilmirsən gördüyün nədir,

Çırpınır ürəyin sinəndə gərgin.

—

Bütün nemətləri verən Tanrıdır,

Həqir duaçıyıq biz ona daim.

Varmı göndərəni ağrıların da? –

İnsan ağrısından nəşələnən kim?

—

Elə bil əbədi yetimlərik biz,

Soyuq, daşürəkli yiyə duran da.

Yedirdər pis-yaxşı, yağlı ya yağsız,
Hər tikə verəndə qapaz vurandır…

13.04. 2021, Samara

AH, ÖMRÜN GÜNLƏRİ NƏ SÜRƏTLİDİR…

Июл16

08.06 2020

Ah, ömrün günləri nə sürətlidir,

Su ovuc içindən sızır elə bil.

Sən xəbər tutmamış həndəvərindən,
Günəş yer üzünü hərlənib gedər.

Yayın istisiylə canın qızmamış,
Bir də görürsən ki, qapındadır qış.

Yarı ömür keçir gözləmələrdə,

Gözümüz də yolda, gedir ömür də.

Görüşdən doymamış haqlar ayrılıq,
Nə qədər tələsək, geri qalırıq.

Qarıyar ağaclar, çiçəklər solar,
Güldana qoyula, kolda ya qala.

O qız dünənəcən çiçək kimiydi,
İndisə… Baxmasan yaxşıdır indi…

15-16.07. 2020, Samara

BU AYDA CƏMİ BİR GÜNƏŞLİ GÜN VAR…

Янв11

U LENİ

“Buz neçə santidir?” – mənimlə gedən,

Soruşur yolüstü balıqçılardan.

“Hələlik on beşdir” – üz çevirmədən,
Deyirlər, elə bil acıqlıdırlar.

 

 

Yanvarın onudur, şaxtasa hələ,
Zəifdir, buz alıb Volqanı hərçənd.
Həmişə o taya bu vaxt gedənlər,
Piyada, xizəkdə —  yenə həşirdə.

 

 

O tay genişlikdir, o tay açıqlıq,
Nə benzin qoxusu, nə maşın səsi.

Tüstülü şəhəri qoyub qaçırıq,

Gözləyir təbiət müalicəsi.

 

 

Qocalar çıxırlar qabağımıza,

Piyadası da var, xizəklisi də.

Yanağı şaxtadan var qızaranlar,
Rəngi kül kimidir bəzisinin də…

 

 

Volqanın səthində buz yürüşləri,
Gəncləri coşdurur adrenalinlə.

Qocasa, kim bilir, bəlkə düşünür,
Ömrünün üstünə yeni il gələr.

 

 

 

Çıxırlar qocalar əlli hoqqadan:

Az deyil yarığa qışda baş vuran,

Ağırlıq qaldıran, qaçan, hoppanan,

Dırmaşan, özünü ölümcül yoran.

 

 

 

Bax, qarı xizəkdə gəlir qarşıdan,
Sürüşmür, sürünür xizək elə bil.

Qarının ağzından köpük daşdanır,
Ürəyi, ciyəri gör nə gündədir…

 

 

Bataqlıq kimidir elə qocalıq,
Düşdün – canfəşanlıq evini yıxar.

Kim ki, vurnuxacaq, çobalayacaq,
Qurtulmaz, dərinə gedər daha da…

 

 

 

Bu yanvar cəmi bir günəşli gün var,
Gəlsin, gəlişinə mübarək deyək.

Qorxub qocalıqdan əgər kim qaçar,
Sonuncu mənzilə tələsir demək…

 

10-11.01. 2020, Samara

BƏŞƏRİ KOMEDİYA

Ноя25

U LENİ. KİNO.jpg

Yaxşı kino vardı, gülməli yaman,
Mən uşaq olanda göstərərdilər.

Evdə televizor yoxdu o zaman,

Gedərdim qonşumuz Ərəstungilə.

 

 

Cib dəsmalı boyda ekran ağ-qara,

Yaxşı göstərirdi, yadımda qalan.

Məni elə bil ki qıdıqlardılar,

Ekranda yazılar görünən andan.

 

 

Elə ki, başlardı qaçdı-qovdular,
Mən daha gülməkdən ölüb-gedirdim.

Daldan təpikatama, qapazvurdular –

Qarnım cırılacaq indi, deyirdim.

 

 

Qolumu çimdiklər, qan çıxarardım,
Saxlaya bilmirdim amma gülüşü.
Ciddi, qaraqabaq Ərəstun hərdən,
Uğunub gedirdi, mənə qoşulub…

 

 

Yenə göstərirlər  o filmi  hərdən,

Televizor rəngli, ekranı yekə.

Baxıram – gülmürəm, bilmirəm nədən…

Mənim özümdədir səbəbi bəlkə.

 

 

On iki ya on üç yaşlı o uşaq,
Hanı? Elə bil ki, gedib həyatdan…

Həmin komediya, gülmürəm ancaq,

Yas tutub içimi elə o vaxtdan…

 

25.11. 2019, Samara

ƏR-ARVAD

Дек17

 

17 1.jpg

Çəlik var əlində ikisinin də,
Gedirlər qol-qola, çiyin-çiyinə.

Bulanıq gözləri səkidə deyil,
Qədim yollarında yox təzə heç nə.

 

 

Uzağa, üfüqə bəlkə baxırlar,

Ordadır haçandan gözlədikləri.

Birdən çıxa bilər qabaqlarına,

Bəlkə dallarınca izləyib gəlir.

 

 

Çıxıblar elə bil ağır hərbdən,
Təpədən dırnağa min yara alıb.

Qocaman qala tək sarsılıb bədən,

Daha müqavimət yeri qalmayıb.

 

 

Qətiyyət yoxsa da yerişlərində,

Ləyaqət oxunur baxışlarından.

Sakit, həqiranə indi gedirlər,
Sanki qol atmağa təslim aktına.

 

 

Əlli-altmış il birgə həyatın,
Yaxşıdan çox olub bəlkə də pisi.

Ay nədir, gün nədir, bəlkə saatın,

Yarısı xoş olub, yarısı küsü.

 

 

Bəzən güllə kimi, bəzən ox kimi,
Sözlər atılıbdır aralarında.

Duzu-dadı itib yemək-içməyin,
Ancaq duz səpiblər yaralarına.

 

 

Xəyanət də olub, çoxdur ehtimal,

İradə olmayıb aralanmağa.

Sevgidən ya nədən veriblər qərar,
Birgə qocalmağa, qarılanmağa.

 

 

Gedirlər qol-qola, çiyin-çiyinə,
Səkini sinxron çalır çəliklər.

Gözləri üfüqə zillənib yenə,
Ən uzaq nöqtəni qaralar, güdər.

 

 

Hər gün həndəvərə çıxb dolanmaq,

Gəzinti deyildir daha onlara.

Elə bil haçandan gözlənən qonaq,
Qəfildən çıxacaq qabaqlarına.

 

 

Bitən ömür deyil, bitən hərbdir,
Bu ərlə bu arvad cəbhə yoldaşı,
Hamı tək onlar da yenilib gedir,

Sakit, həqiranə, verib baş-başa.

 

17.12. 2018

Samara

QIŞIN YUBANMAĞINDAN NARAHAT OLAN QOCA…

Ноя17

Qışın yubanmağından,

Narahat olan qoca!

Nahaqdır darıxmağın –

Gələr, harda qalacaq?

 

Oğul deyil, qız deyil,

Qoya gözünü yolda.

Bir də görərsən qəfil

Gəlib qapını aldı.

 

Gələr soyuqlarıyla,

Şaxtasıyla, qarıyla.

Bəlkə tamam üç ayı,

Canın-başın ağrıyar.

 

Bəlkə heç halın olmaz,

Pəncərədən baxasan.

Qış gələn kimi də yaz,

Gözləyərsən axı sən…

 

Çətin çıxarsan ancaq,

Pəncərə qabağına.

Bəlkə də qızdıracaq,

Günəş boş yatağını…

 

17.11.17

Samara

 

 

İLAHİ, QÜVVƏ VER AYAQLARIMA…

Сен4

İlahi, qüvvə ver ayaqlarıma!

Səndən istəmirəm mən heç nə ayrı.

İlahi, sən yası günah buyurdun,

Məyusluq üz versə, qoy gedim onda.

Dağa-daşa çıxım, qaya dırmaşım,

Ayaqdan düşməyim, nəfəsdən düşüm.

Gəzim saatlarla çay qırağında,

Həm səhər, həm günün gedər çağında.

İlahi, qüvvə ver ayaqlarıma,
Qüssə təqibindən qaçım, yayınım.

Mənə təsəllidir sular, buludlar,

Gəzə bilirəmsə — hələ ümid var.

Çiyin də qalmadı söykənəm daha,

İlahi, qüvvə ver ayaqlarıma!

Qüssədən qaçıram, çətindir işim,

Ayaqdan düşməyim, nəfəsdən düşüm…

 

04.09.17

Samara