
ölümünün ildönümünə
Qocalıq, qocalmaq cürbəcür olur,
Yaş həmin, görünüş ayrıdır ancaq.
Çoxlarında əldən, ayaqdan qabaq,
Yaddaş zəifləyir, tamam ya ölür.
—
Qapıdan on addım aralananda,
Qayıdıb tapmırsan sonra evini.
Küçələr, binalar tanınmaz, yeni,
Üzləri naməlum adamların da.
—
Ötüb-keçənlərdən qalırdı adlar,
Onlar da yaddaşdan indi silinir.
Daşıyır xəlvəti oğru elə bil,
Uzun ömür boyu yığdığın nə var.
—
Dilinin ucuna eləsi gəlir,
Şütüyüb geriyə yenə qayıdır.
Qəlbini göynədir həsrəti adın,
Hikkədən gözündə yaş gilələnir.
—
Qorxuram çıxmağa mən də qapıdan.
Sıxlıqda, dumanda qorxuram itəm,
Düşüb itə evin açarları həm,
Unudam qəfildən öz adımı da.
—
Sonra küçə-küçə vurnuxaram mən,
Gəzərəm nəfəsdən düşənə qədər.
Ağappaq saçımı külək yellədər.
Şəhər dəlisinə bənzədər görən.
—
Birdən qulağımda anamın səsi,
Dinər – tanıyaram onu bir anda,
Dinər — diksinərəm görüb dumanda,
Anamım çıraq tək yanır çöhrəsi.
—
Adımla çağırar, ürəyim əsər,
Xatırlaram kiməm və nədir peşəm.
Anamın səsini itirməmişəm,
İlahi, nə yaxşı indiyə qədər….
28 avqust 2022, Samara
Понравилось это:
Нравится Загрузка...