Püstəxanım nənəmin xatirəsinə
Xırda bir otaqda olurdu nənəm,
On ki metrdən deyildi artıq,
İki şey var idi gözə görünən:
Bir dəmir çarpayı və köhnə sandıq.
+
Üstündə yatacaq vardı sandığın,
Nadir təsadüfi qonaqlar üçün.
Qıfıllı saxlardı nənəm ağzını,
Sirr idi çoxuna sandığın içi.
+
Yığıb saxlayırdı nənəm haçandan
Sandıqda dəfninə nə lazımdısa.
Kəfənlik ağından qəndə, çayacan —
Məəttəl qalmasın gələnlər yasa.
+
Nənəmə yadsa da ölüm söhbəti,
Ölümü gözlərdi qəfil qonaq tək.
Əmanət sayırdı sanki həyatı,
Hazırdı qaytara yıyəsi gəlcək.
+
Namaza durmazdı, qaçardı dindən,
Tanrıdan bir uzaq məsafədəydi.
Həyat eyiblidir – sonu xüsusən! —
Bunu yaradana necə deyəydi…
20.01. 2023. Samara