Vətənim var mənim də, əlbəttə,
Qütbdən qütbə uçmuram quş tək.

Vətən nə ölkə, nə də dövlətdir,
Bir qarış yerdi ki, bağlanmış ürək.

+

Cənnətə bənzəməz, gözəl də deyil,

Yayın da qış kimi əziyyəti var.

Gülləri sısqadır, ötməz bülbül,
Nə sərindir, nə duru orda sular.

+

Kişi tutqun və qaşqabaqlı gəzər,
Ağzı qarğışla arvadın açılar.

İncidər qonşunu bəd qonşu, əzər,

Uşaqların da böyük hikkəsi var.

+

Buranı kimsə cəhənnəm də sayar,
Bir az şişirtmədir bu, insafən.

Adi kənddir…pisi var, yaxşısı var,

Əziz və doğma…Vətəndir o, vətən…

+

Sözümlə, istəsə əgər Tanrı,
Dönərəm, vaxt gələndə, mən də ora,

Qoyaram arxada təyyarələri,
Ürküdüb quşları çaş-baş salaram.

+

Yox ləyaqətsə yanam ulduz tək,
Kəndin üstündə dönərəm buluda.

Bu işə xeyli təəccüblənərək,

Mənə baxar kişi də, arvad da…

02. 06. 2020, Samara