Kəndlərdə, gözdən və könüldən uzaq,

Kişilər dünyadan köçüb gedirlər.
Sakit, təvazölü ölür ata, ər,
Bir işə, qulluğa yollanan sayaq.

=

Fransız, deyəsən, bunu demişdi:

Kasıba təsəlli, ümiddir ölüm.

Elə ki tükənir sevinci ömrün,
Təsəlli sonuncu mənzil eşqidir.

+

Mal-qara dalında, qoyun dalında,
Səhəri açılır, günü qaralır.

Vaxtının qalanı torpağa qalır,
Bellə də əlləşir, əli yalın da.

+

Yadırğayar arvad nəvazişinə,
İstəyi içində soyuyar tamam.
Yanaşı yaşarlar, birgə yox amma,

Taleyə baş əyər, gedər işinə.

+

Əyni nimdaş olar əziz gündə də,
Şalvarı ütüsüz, köynəyi əzik.

Üzünü qırxmağa gəlməz həvəsi,

Yaxının, qonşunun toy günündə də.

+

Bilər ki, dünyanın kefi az deyil,
Bilər ki, ayrı cür həyatlar da var.

Ancaq qismətiylə barışıb yaşar,

Hərdən ağlasa da xəlvəti, gizli.

+

Ölür, ölümünə səbəb bəllidir,
Feldşerin yazdığı arayş da var.

Vaxtında dərdini soruşmadılar,

Ürək boşaldardı bəlkə, kim bilir…

03. 03. 2020, Samara