Azərbaycanda müxalif fikrə və müxalifət hərəkatına Rüstəm İbrahimbəyovun vurduğu ziyanı hakimiyyət özü də vura bilməzdi. R. İbrahimbəyovun gözlənilmədən müxalifətə qoşulub onun başında durmağı bütün etiraz hərəkatını hörmətdən saldı və onu məzhəkəyə çevirdi – yəni belə çıxdı ki, xalqın mövcud hakimiyyətdən heç bir narazılığı yoxdur, hakimiyyətdən şəxsi incikliyi olan adamlar, xüsusən R. İbrahimbəyov, öz məqsədləri üçün xalqda bu narazılığı yaratmağa çalışırlar.

Əslində belə impulsiv çarpışmalar R. İbrahimbəyov üçün təzə deyil. Bir neçə il əvvəl o, Moskvada keçmiş dostu Nikita Mixalkovla mülk mübarizəsi apardı, məğlubuyyətə uğradı, bundan sonra fəaliyyətinin çoxunu Azərbaycana keçirdi. İndiki komik mübarizədən və komik məğlubiyyətdən sonra da yəqin Rustam bek özünə fəaliyyət meydanı tapacaq.

Müxalifin bioqrafiyası olmalıdır, müxalifin hakimiyyətlə qarşıdurması şəxsi incikliklərə ya antipatiyalara dayaqlana bilməz, müxaliflə rejim arasındakı qarşıdurma ciddi siyasi, sosial və hətta estetik baxışlar sisteminin tam ya qismən əksliyi üzərində qurulur, Rüstəm İbrahimbəyovun isə indiki rejimlə heç bir barışmaz ziddiyyəti yoxdur, Rustam bek mərhum Heydər Əliyevin Azərbaycan xalqının başında turp (pambıq, tütün, barama….) əkdiyi vaxtlar fövqəladə vicdan sakitliyi ilə yaşayıb. Razılaşaq ki, indiki rejimdə demokratik ünsürlər sovetlər vaxtından qat-qat çoxdur. Yəni söz yenə ora dirənir ki, Rustam bek bütövlükdə rejimdən yox, rejimin şəxsən ona münasibətindən narazıdır.

İndiki müxalifət rəhbərləri isə (onlara lider demək olmaz, lider-zad deyillər) onlara olan az-çox etimadı R. İbrahimbəyova həvalə etməklə özlərini tamamilə hörmətdən saldılar və yaxşı olar ki, bundan sonra siyasətdən çəkilələr…