MİXAİL LERMONTOV

              YUXU

               В полдневный жар в долине Дагестана…

Dağıstan düzündə günorta üstü,

Sinəmdə qurğuşun düşmüşəm halsız.

Sönməmiş hələ də yaramda tüstü,

Qanım damla-damla hələ də sızir.

Tənha uzanmışam düzün qumunda,

Sıldırım qayalar hər tərəfimdə.

Sarı zirvələri günəş yandırır

Məni də yandırır, yatmışam fəqət.

Və girdi yuxuma al-əlvan yanan,
Axşam ziyafəti doğma diyarda.

Başları çələngli neçə gənc xanım.

Məndən danışırdı şən üzlə orda.

Amma qoşulmayıb bu şən söhbətə,

Bir qız oturubdur dərin fikirli.

Qəlbini yuxuya nədir qərq edən,

Nədən bu dalğınlıq – bir allah bilir;

Girər yuxusuna Dağıstan düzü;

Yatır tanıdığı bir meyit orda.

Soyuya-soyuya hələ qan sızır,
Hələ tüstülənir dərin yara da.

1841

Ruscadan tərcümə

29.09.2017

Samara