Архив тегов | Qarabağ müharibəsi

“DURMUŞUQ DALDADA, GEDİN QABAĞA!”

Апр8

 

İnsan rəzilliyinin həddi yoxdur!

1992-ci ildə Azərbaycandan “daban əlli altı» deyib qaçmış insanların indi Rusiyada və başqa ölkələrdə necə vətənpərvərlik şivəni qopardığını görəndə əlim-qolum düşür yanıma. Kefli İsgəndər demişkən, olasan Rüstəm-zal, tutasan bu adamları, bir-bir şillələyəsən… Yaxşı, deyək ki, sizin keçmişinizi burda bilən yoxdur. Özünüz ki özünüzü tanıyırsınız! Bəs öz vicdanınınz? Özünüz dərə-təpəylə sərhədi keçib çıxmısınız aradan, indi ağızlarından süd iyi gələn uşaqları haylayırsınız ki, gedib qırılsınlar. Şərəfli mübarizədən, şərəfli ölümdən danışırsınız. Mübarizə belə şərəfliydisə, ölüm belə şərəfliydisə, bəs niyə min fırıldaqla aradan çıxırdınız? Yaxşı, qaçmısınız, heç olmasa, susun. Qorxmursunuz  eybiniz açılar? Əslində içərisində, ürəyinin başıda fərarilik damğası daşıyan hər bir azərbaycanlı gedib o şəhidlərin qəbri üstündə diz çöçməli, onların xatirəsinə baş əyməli və üzr istəməlidir. “Durmuşuq daldada, gedin qabağa!” deməklə siz müharibə qurbanlarını söyür, təhqir edrsiniz. Özünüzü yığıdırın, yoxsa sizi yaxşı tanıyanlardan biri bütün bioqrafiyanızı yazar qoyar İnternetə, arvad-uşaq yannında da xəcalətli olarsıniz…

ÖLÜR ARA YERDƏ KƏND UŞAQLARI…

Апр7

Doyunca gəzməmiş, şirin yeməmiş,

Bahalı paltarlar alıb geyməmiş.

Sevgili əlinə əli dəyməmiş,

Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.

 

Yığırlar bığ yeri qaralan kimi,

Quzunu anadan qoparan kimi,

Qurbanlıq yerinə aparan kimi –

Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.

 

Gəzir harınların harın balası,

Nə pula pul deyir, nə insan sayır.

Kasıbın boynunda vətən qovğası, —

Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.

 

Qapalı tabutda qayıdıb gələr,

Üçüncü dərəcə medallı əsgər.

İndi məzarıdır əbədi səngər, —

Ölür cəbhələrdə kənd uşaqları.

 

Milləti talayıb satan kefində,

İsti ağuşlarda yatan kefində.

Nə öıkə? Nə Vətən? Vətən kefində!

Ölür ara yerdə kənd uşaqları…

 

07.04. 2016

Samara

 

 

 

 

VETERANLARA HÖRMƏT EDİN! QAZİ-QAZİ DANIŞMAYIN!

Апр5

İlk dəfə “veteran” sözünü “qazi” ilə əvəz etmiş insanın qol-qıçınl sındırmaq, dişlərini qarnına tökmək də azdır. Latın mənşəlibBu gözəl, samballı, beynəlxalq “veteran” sözü kimin gözünıə girirdi?

“Qazi” sözü Azərbaycan folkorunda həmişə neqativ məna daşıyıb. “Qazi”  — lətifələrdə rüşvətxor, imanının pula satmış hakimdir.”Kişi ağzında qızıl kimi söz danışır, sən izə qaz kimi boğazını uzadırsan”, — bunu qazi deyirdi.

Özünü çəkən, dartan adamlara deyirdilər: “Qazi-qazi danışma!”

Üstəlik Üzeyir bəyin ölməz səhnəsi: «Gedin, gedin, qaziyə deyin, qoy kəbini kəssin».

Dili təmizləyirik? Onda gəlin “kitab”, “dəftər”, “məktəb” sözlərini dəyişək. “Dərd”, “dərman” sözlərini dəyişək.

Əgər dillərini təhrif olunmuş fransız, ərəb, ingilis sözləriylə “zənginləşdirmiş” türkləri təqlid etsək,özümüzü gülünc günü qoyarıq. Özümüz cəhənnəm, veteranları gülünc günə qoyarıq.

Veteranlara hörmət edin! Qazi-qazi danışmayın!

 

 

SÜTÜL UŞAQLARI KİBRİT ÇÖPÜ KİMİ YANDIRIB ATIRLAR…

Апр4

Şəhidlərdən birinin hərbi xidmətə oktyabrda çağırıldığı deyilir. Karantini çıxsaq, həlak olduğu günə qədər bu əsgər cəmi dörd ay hazırlıq keçib. Bu qədər hazırlıq ön mövqedə olmaq, düşmənlə kəllə-kəlləyə gələ bilmək üçün kifayətdirmi?

Azərbaycanda hərbi xidmət müddəti il yarımdır. Yəni ki, bu əsgər döyüşə girməmişdən qabaq bir neçə ay da təlim keçə bilərdi. Üç-dörd aylıq təlim görmüş əsgər heç özünü də qoruya bilməz.

Biz tankın, təyyarənin, topun qiymətini bilirik (Əlbəttə, təxminən, korrupsiya tərkibini çıxmaqla). Ancaq insanın qiymətini bilmirik. Bu əsgərin ayağı yer tutana, ağlı kəsənə qədər anasının gecəsi-gündüzü olmayıb, biya-başa çatanacan valideynləri min zəhmət çəkiblər. Dövlət xərc çəkib məktəbinə… Niyə bu uşaqları kibrit çöpü kimi yandırıb atırlar?

Azərbaycanın əhalisinin sayı bir milyon kişini silahlandırmağa imkan verir. Bu bir milyonun içində yaxşı hazırlıq görmüş insanlar var. Bu halda 19-iyirmi yaşlıları güllə qabağına vermək cinayət deyilmi?

Mən əvvəldə üç-dörd ay müddətli hazırlıqdan dedim. Əslində heç hazırlığın adı hazırlıqdır. Mən Azərbaycana gedəndə fürsərt olduqca ordudan qayıtmış uşaqlarla danışıram. Heç yaxşı təəssür yaranmır. “Mən minaatan idim. Bir dəfə bizi apardılar böyük təlimə. Bir minaatan verdilər. Baxdıq, dedik ki, bu bizlik deyl. Ata bilmədik. Elə də qayıb gəldik” – bunlar əsgərlikdən gəlmiş gəncib sözləridir, heç nə dəyişməmişəm.

Bir vacib məsələ: Azərbaycanda hamı bilir ki, hansı təzə əsgərlər ön mövqeyə düşürlər. Bu əslində faciədir. Əsgər bilir ki, niyə onun yoldaşını saxlayırlar cəbhhə xəttindən əlli kilometr aralıda, onu isə göndərirlər səngərə. Bunu bilir, ancaq başını salıb aşağı gedir…

Mənə elə gəlir ki, 19-20 yaşlı, cəmi bir neçə ay keyfiyyətsiz təlim görmüş əsgər həyatını itirirsə, bunun məsuliyyətini müdafiə naziri daşıyır.

 

 

VİCDANININZ OLSUN, ASSOCİATED PRESS ELƏ DEMƏYİB!

Апр3

Azərbaycan zurnalistləri milli faciəni reklam kampaniyasına, məzhəkəyə, qapazvurduya çevirirlər.

İndi tənbəllik eləməyən İnternetdə bu xəbəri yayır: “Assoiciated Press bildirir ki, ermənilərin 100-dən çox əsgəri öldürülüb”.

Girirəm Associated Pressin saytına, xəbəri tapıram. Dünyada ən nüfuzlu agentliklərindən biri sadəcə Azərbaycan tərəfinin bəyanatını yayır, yəni AP xəbər verir ki, Azərbaycan tərəfi 100-dən çox erməni əsgərinin öldürüldüyünü iddia edir.

Yəni Azərbaycan zurnalistləri Azərbaycan rəsmilərinin bəyanatını AP-in adına çıxmaqla ermənilərin itkisi barədə məlumatı inandırıcı eləməyə çalışırlar.

Yəni əgər AP informasya yaymışdısa, Azərbaycan zurnalistləri bunu dezinformasiyaya çeviriblər.

Bu kimə lazımdır? Bunun jurnalistliyə dəxli var? Bunun vətənpərvərliyə dəxli var? Bu, ölkə rəhbərliyinin, Müdafiə nazirliyinin nəzərində yaxşı görünmək, bir şey qazanmaq üçün edilmirmi? Və xalqın qəmini, onlarla gəncin həlakını qazanc fürsətinə çevirən zurnalistlərin niyə əlindən və ağzından vurulmur?

ƏSGƏRLƏRƏ, ÇAVUŞLARA, ZABİTLƏRƏ HƏSR OLUNUR

Апр3

Dövlətin əsgərə, çavuşa, zabitə bu qədər inandığını, bu qədər etibar etdiyini bilmirdim. Sən demə bu fəhlə-kəndli balaları hər şeyə qadir iişlər: düşməni yıxmağa, yüksəkliklərə bayraq sancmağa, hər qarış torpaq üçün canlarından keçməyə.

İndi fikirləşirəm: bəs niyə bu iyirmi ildə bu hər şeyə qadir fəhlə-kəndli balalarının içindən Kəmaləddin Heydərovu əvəz eləməyə bir nəfər çıxmır? Niyə şanlı zabitlərimizdən biri yüksəlib Elçin Quliyevin yerini tuta bilmir? Niyə Ramiz Mehdiyevi, Artur Rəsizadəni, Ramil Usubovu, “parlament”dəki dəyyusları əvəz eləyən tapılmır? Niyə rayonları ofisiantlar idarə edirlər? Mənim prezidentlə işim yoxdur, vəzifə ona atasından qalıb. Saydıqlarımıın yerini bizim hər cür qəhrəmanlığa qadir, ölməyə hazır gəncərimiz böyüyüb tuta bilərlərmi?

Yoxsa onlarınkı ancaq saydıqlarəsgərlərə, çavuşlara, zabitlərə həsr olunuımın sərvətlərini, firavan həyatını qrumaq üçün ölçəkdir?

Deyirlər ki, bizim şanlı əsgərlərimiz, çavuşlarımız, zabitlərimiz vacib bir yüksəkliyi ələ keçiriblər. O yüksəkliyin çox gözəl olduğunu da deyirlər. İndi kim zəmanət verə bilər ki, sabah Kəmalədiin Heydərov ya onum kimisi bir villa ucaltmayacaq?

İyirmi il ərzində yoğunlamış, yağlanmış, harınlamış məmurlar xalqın balalarını tum kimi çırtlayırlar, Kuba siqarı kimi çəkib üfürürlər…

Və əgər bu əsgərlər, çavuşlar yüksəlişə, öz ölkələrini idarəyə qadir deyillərsə, niyə onları qoymurlar otursunlar kasıb evlərində?

Bəlkə Kəmaləddin Heydərov, Ramiz Mehdiyev, Arif Paşayev kimi insanların sərvətini onların öz övladları qorumalıdırlar, hə?

 

LALƏ ŞÖVKƏT HAVALANIB, ELƏ BİLİR Kİ, MARQARET TETÇERDİR…

Апр3

Sidqi Şövkət adlı biri Lalə şövkətin (yəqin anasıdır) müraciətini İnternetdə yayır.

Bu, dövlət ya ordu başçısının bəyanatına oxşayır.

“Qoy, bizim əziz Əsgər, Çavuş, Zabitlərimiz bilsinlər ki, biz, bütün azərbaycanlılar, hər birimiz, heç nədən – siyasi mənsubiyyətindən, mövqeyindən asılı olmayaraq, onlara mənəvi arxayıq».

Necə yəni «mənəvi arxayıq»? Lalə Şövkətin «mənəvi arxa»lığının əsgərə, çavuşa istisi ya soyuğu varmı? Əsgər, çavuş Lalə Şövkəti tanıyyımı? Lalə Şövkət əsgərliyin, çavuşluğun nə olduğunu bilirmi? Belə müraciəti oğlu cəbhədə olan qadının yazmağa haqqı var. Lalə Şövkətin oğlu cəbhədədir?

İsti mənzillərində, gecə klublarında, restoranlarda, hamamalarda, xariclərdə əsgərlri, çavuşları, zabitləri “dəstəkləyən” insanlar ermənidən də çox nifrət doğururlar. Orduda olmaq, hətta ölmək belə şərəflidirsə, bəs niyə min fırıldaqla yayınırsınız. Yayınrsınız, övladlarınızı yayındırırsınız. Belədirsə, oturun yerinizdə, dilinizi qoyun qarnınıza, qələminizi də soxun…

LALƏ ŞÖVKƏT.jpg

Bəzəyinə bir ətək pul xərcləyib özünü Marqaret Tetçerə oxşadıb…

 

 

CORAB

Дек18

                                                

vodevil

Yeri: dükan

İştirakçılar: dükançı və alıcı, hər ikisi ahıl

Alıcı.(içəri girib öskürür) Sakaməleykim!

Dükançı. Ay salaməkeykim! Xoş görmüşük səni, qağa, qulluğunda olum!

Alıcı. Qulluq sahibi olasan. Corabın var?

Dükançı. Bu nə sözdür, ə? Necə yəni corabın var? Bu ayaqqabıları görürsən?

Alıcı. Görürəm, ay qağa, niyə görmürəm, kor deyiləm ha. Mən corab soruşdum.

Dükançı. Ə, corab nə sovxadır ki, o məndə tapılmaya?

Alıcı. Ə, sovxa niyə deyirsən coraba mən almamış…

Dükançı. Qağa, sənin şübhə etməyin məni yandırır ey! Başın haqqı, əgər bir gün eşidəsən ki, bazara qılça çəxıb, bil ki, mənim dükanımdadır. Gələrsən, peşkəş elərəm.

Alıcı. Ə, qılçanı neynirəm? Allaha şükür, özümünkülərə nə gəlib?

Dükançı. Allah qılçalarına qüvvət versin, qağa! Mən demədim ki, elə indi gəl al. Şeydir də, bilmirsən haçan gərək olur.

Alıcı. Qağa, sən məni lap dolaşdırdın. Mən səndən corab istədim…

Dükançı. Ə, corab nə matahdır ki, sən onu məndən istəyəsən. Götür ürəyin nə qədər istəyir. Qızırqanan kişi deyil.

Alıcı. Qağa, sənin bir çöpün də mənə lazım deyil.

Dükançı. Nə çöp, ə? Dükan sənə peşkəşdir, başın haqqı!

Alıcı. Ə, mənim alacağım bir cüt corabdır. Bu şoğərib üçün başa and içərlər?

Dükançı. Ə, istədiyimdən içirəm dana! Millətimsən, can-ciyərimsən. Səni görəndən ürəyim şan-şan olub ey!

Alıcı. Hörmətin artıq olsun!

Dükançı. Ə, bə nə bilmisən? İndi olmazdan bura bir erməni dığası gəlib çıxa, heç mən onun başına and içərəmmi?

Alıcı. Ə, ermənini niyə gətirib bura soxursan?

Dükançı. Ə, məsəl üçün deyirəm dana! Erməni burda nə qələt eləyir? İndi qəzadır, gəlib dükanıma baş soxsa, bilirsən mən ona neynərəm?

Alıcı. Neynərsən?

Dükançı. Ə, ecə neynərəm? O burdan sağ çıxmaz ki!

Alıcı. Yəni öldürərsən ermənini?

Dükançı. Necə öldürərsən, ə? Canını alaram!

Alıcı. Ağ eləmə, qağa, erməni öldürmək qoz qırmaq deyil.

Dükançı. Qağa, öldürməsəm də, cıraram. Buna yüz faiz arxayın ol.

Alıcı. Necə cırarsan, ey?

Dükançı. Kağız kimi, qağa. Gətirib qoyaram qulağının dibində.

Alıcı. Qağa, cırmağına bəlkə cırarsan, ey, ancaq sənə məlum olsun ki, Əlyof belə şeylərə protifdi.

Dükançı. Əlyof kimdi, ə? Mən Əlyof-zad tanımıram!

Alıcı. Necə Əlyofu tanımıram, ə? Heydər Əlyofu tanımırsan?

Dükançı. A kişi, əvvəldən adıynan deyəydin də. Əlyof nə çox. Neynək, qoy gəlsin o erməni bura. Başın haqqı, sağ çıxsa da, umsuq gedəcək mənim mağazamdan.

Alıcı. Qanmadım, qağa.

Dükançı. Yəni ki, mən mal satmayacam erməniyə. Çöpün özünü də.

Alıcı. Ə, pulunu verəcək dana. Niyə satmırsan?

Dükançı. Belə satmıram da, qağa! Bə qeyrətim yoxdu? Bə mən oğraşam? Bəlkə mən başıma şal bağlamışam? Başın haqqı, gətirib bütün erməni banglərinin pulunu, qızılını tökə bu dükana, bir ispiçkə də satmaram dığaya. Ə, nə şübhəli-şübhəli baxırsan? Bə inanmırsan?

Alıcı. Ə, niyə inanmıram, ə, kafir deyiləm ha.

Dükançı. Vallah, bu dükanın bi qara qəpik qiyməti yoxdu gözümdə. Həzrət Abbas haqqı, od vurub yandıram, ürəyim “uf” deməz.

Alıcı. Dükanı niyə yandırırsan, ə?

Dükançı. Ə, dükan mənimki deyil? İstərəm, yandıraram. İndi day Əliyof buna da protif çıxmayacaq ha!

Alıcı. Ə, Əlyofluq deyil ey. Hayıfdır dana. Min adamın bu dükandan ehtiyacı keçir. Biri elə mən. Bir cüt corabın məəttəliyəm.

Dükançı. Məəttəl niyə olursan, ə? Məttəl düşmənin olsun. Gör nə deyir ey…

Alıcı. Qağa, iş elə gətirib ki, bu gün ayaqqabıları yalın geymişəm. Ayaqlarım yaman narahatdır.

Dükançı. Ə, narahat niyə olursan? Otur dana! Otur bax burda. Otur ə, səndən artığı oturmayacaq ha.

Alıcı. Qağa, bir cüt corab…

Dükançı. Ə, corab nə zibildir onunçun qan qaraldasan. Dükan sənə peşkəşdir.

Alıcı. Qağa…

Dükançı. Ə, canım sənə qurbandı ey! Başın haqqı!

17. 09. 2001 Samara