Vətənin dərdindən nə qədər ölən,
Vətənə nə qədər şeir yazan var!
İndi klaviatura, haçansa qələm,
Yerdən duran yazar, durmayan yazar!
—
Kimi istəyir ki, daşına dönsün,
Kimi qayasaında mamıra dönmək.
Bütün ölkələrdən badam gözlüsü,
Dünyada ölkə yox gözəl vətən tək.
—
Qərib ölkələrdə gün yubadanlar,
Deyirlər ölməyə vətən yaxşıdır.
Dünən heç neçəyə vətən satanlar,
Bu gün “anam!” deyir, yaş da axıdır…
—
Dayanmır, yorulmur şeir yazanlar,
Müqəddəs deyirlər, ulu deyirlər.
“Özüm sənə qurban, anam da qurban,
Sənsən gözümüzün nuru” deyirlər…
—
Deyirlər başını alsa buludlar,
Qanı axıdarıq, canı verərik,
Sevgimiz qədər də qeyrətimiz var,
Hər birimiz şair, həm igidlərik!
—
Deyirlər oğlumuz, qızımız gedər,
Biz ölsək, vətəni müdafiəyə.
Balamız qurbandır sənə, deyirlər,
Hazırıq itkiyə, sən yaşa deyə.
—
Şairlər yazırlar alov saçaraq,
Haray qoparırlar qafiylərlə.
Deyirlər, ay millət, nə yatmısan, qalx,
Vətən əldən gedir, tələs, irəli!
—
Millət də şairi eşidib gedir,
Gedir səmimilər, saf ürəklilər.
Gedir kasıb-kusub, adamsız, adi,
Onların adları “sıravi”, “nəfər”…
—
Axır döyüşlərdə qızıl qanları,
Ölüb baş qoyurlar qara torpağa.
Şair pəncərədən bəlkə boylanar,
Yas çadırlarına uzaqdan baxar…
—
Tapılmaz şəhidlər siyahısında,
Millətin şairi, şair övladı.
Çağırmaq, qaldırmaq necə asandır,
Ölmək asan deyil Vətən yolunda!
20.12. 2018
Samara
S
xeyrulla xayal 