Архив | 08.04.2016

KƏND UŞAQLARI “CƏRİMƏ BATALYONU”NA ÇEVRİLİBLƏR?

Əgər itkilərin İnternetdə yayılan siyahısı doğrudursa, Azərbaycan ordusunun komplektşdirilmə prinsipləri ciddi suallar doğurmalıdır.

Siyahııya baxanda məlum oluur ki, şəhidlərin böyük əksəriiyəti kənd rayonlarındandır. Rayon mərkəzlərindən də yox, rayonların kəndlərindən.

Salyandan iki şəhid var. İkisi də kənddəndir: Xalac və Kürqaraqaşlı.

Lənkərandan da eləcə. Neftçaladan da. Bu, təəccüblü deyil? Niyə ancaq kənd uşaqları?

Başqa bir məsələ. 2015-ci ilin məlumatına görə Bakının əhalisi 2 204 200 nəfərdir. Salyanın əhalisi isə  124 900 nəfər. Deməli, Bakının əhalisi Salyanın əhalisindən təxminən 20 dəfə çoxdur. Elə isə, niyə Bakınin itkiləri Salyanın itkiləri qədərdir? Özü də Xocahəsən qəsəbəsini ancaq şərti olaraq şəhər saymaq olar.

Kim ordunu belə komplektləşdirir? Kim əsgərləri “kədli-şəhərli” prinsipi ilə yerləşdirir? Belə çıxır ki, kənd uşaqlarından “cərimə batalyonu” kimi istifadə edib verirlər qabağa. Bu, cinayət deyilmi?

Elə çıxmasın ki, mən guya bakılılara ölüm arzulayıram. Yox, bunalrı yazmaqda məqsədim odur ki, mən heç kimin ölMəyini istəmirəm…

 

KEÇƏL HƏMZƏLƏR İNTERNETƏ DƏ DOLUŞUBLAR

Məni az-çox tanıyan bilir ki, pis-yaxşı bacardığım yeganə şey yazmaqdır. Və mənə Feysbukda “dost”luq göndərirsə, məqsədi mənim yazdıqlarımı oxumaqdır. Ancaq məlum olur ki, fikri məni oxumaq deyil, İnternetə zir-zibil yükləyib mənə göstərməkdir…

Vallah, ağsaqqal vaxtımda yaxam qalıb abırsız insanların əlində…

Zir-zibil yükləməkləri bir yana, bu zibildə hələ məni işarələyirlər də!

Belə zülm olar?

Bir ay qabaq on beş nəfəri sildim. Yenə “dost”olmaq istəyınlər çıxdı. Dünən yenə beşini sildim. İndi beş-altı nəfər saxlayacam. Çünki məni oxuyan beş-altı nəfərdir. Qalanları özləri yazırlar. Əlifbanı da düz-əməlli bilmədən döşəyirlər. Mən onların yerinə utanıram. Daha bezdim…

“Dost” gərək bir simpatiya ifadə edə. Mən bu “dost”lardan ancaq antipatiya görürəm. Elə bilirəm ki, Faysbuku açan kimi səhifəmə girib yağlı bir tüpürcək atırlar…

Xatırladıram ki, mənim peşəm yazmaqdır. Məni oxumaq fikriniz varsa, buyurun. Yoxdursa, başımı ağrıtmatyın.

Bir şəhərdə yaşayan iki azərbaycanlının Faysbukda nə dostluğu? “Dost” olarsan iki min kilometr aralıda yaşayanla. Yazışarsan, fikir bölüşərsən. Burda bir insanla qonşu küçədə illərlə yaşayırsan, qapısını tanımırsan, bir stəkan çayını içməmisən, səni heç qapıdan içəri də buraxmaz, qorxar ki, ya bir şey oğurlarsan, ya “uşaqlara” pis gözlə baxarsan. Və bu insan durur deyir ki, Faqsbukda “dost” olaq…
Bala, get tayını tap…

Mərhum Asif Əfəndiyev ağlı başında olan vaxtlar yaxşı bir söz demişdi: “Dünyanı keçəl Həmzlər bürüyüblər”..

O vaxtlar İnternet hələ yox idi. İndi keçəl həmzələr İnernetə də doluşublar…

08.04. 16

Samara

 

“DURMUŞUQ DALDADA, GEDİN QABAĞA!”

 

İnsan rəzilliyinin həddi yoxdur!

1992-ci ildə Azərbaycandan “daban əlli altı» deyib qaçmış insanların indi Rusiyada və başqa ölkələrdə necə vətənpərvərlik şivəni qopardığını görəndə əlim-qolum düşür yanıma. Kefli İsgəndər demişkən, olasan Rüstəm-zal, tutasan bu adamları, bir-bir şillələyəsən… Yaxşı, deyək ki, sizin keçmişinizi burda bilən yoxdur. Özünüz ki özünüzü tanıyırsınız! Bəs öz vicdanınınz? Özünüz dərə-təpəylə sərhədi keçib çıxmısınız aradan, indi ağızlarından süd iyi gələn uşaqları haylayırsınız ki, gedib qırılsınlar. Şərəfli mübarizədən, şərəfli ölümdən danışırsınız. Mübarizə belə şərəfliydisə, ölüm belə şərəfliydisə, bəs niyə min fırıldaqla aradan çıxırdınız? Yaxşı, qaçmısınız, heç olmasa, susun. Qorxmursunuz  eybiniz açılar? Əslində içərisində, ürəyinin başıda fərarilik damğası daşıyan hər bir azərbaycanlı gedib o şəhidlərin qəbri üstündə diz çöçməli, onların xatirəsinə baş əyməli və üzr istəməlidir. “Durmuşuq daldada, gedin qabağa!” deməklə siz müharibə qurbanlarını söyür, təhqir edrsiniz. Özünüzü yığıdırın, yoxsa sizi yaxşı tanıyanlardan biri bütün bioqrafiyanızı yazar qoyar İnternetə, arvad-uşaq yannında da xəcalətli olarsıniz…