Tövlədə saman çöpü kimi ümid işarar,
Uçuşuyla məst arı niyə qorxudur səni?
Bax, buludu gör necə günəş şüası yarar.
Niyə yuxulayırsan masa üstdə dirsəyin?
—
Zavallı qəlb, buz kimi sən bu quyu suyundan,
İç barı, yat təzədən. Mənsə burdayam, oyaq.
Keşiyində duraram sənin yuxunun hər an,
Körpə kimi yatarsan sənsə qıığıldayaraq.
—
Günorta. Xanım, gedin tanrı naminə indi,
O, yatır. Addımları qadının, qəribədir,
Beynində əks-səda verir zavallıların.
—
Günortadır. Suladıb sərinlətdim otağı,
Get, yat! Ümid çalada daş kimi işıq salır.
Sentyabr gülləri, nə vaxt açılar axı!
Fransızcadan tərcümə
09 — 10.11. 2021, Samara
QEYD: sonetin mövzusu şairin Rembo haqqında xatirəsidir
=========================
PAUL VERLAİN
L’espoir luit comme un brin de paille dans l’étable.
Que crains-tu de la guêpe ivre de son vol fou ?
Vois, le soleil toujours poudroie à quelque trou.
Que ne t’endormais-tu, le coude sur la table ?
—
Pauvre âme pâle, au moins cette eau du puits glacé,
Bois-la. Puis dors après. Allons, tu vois, je reste,
Et je dorloterai les rêves de ta sieste,
Et tu chantonneras comme un enfant bercé.
—
Midi sonne. De grâce, éloignez-vous, madame.
Il dort. C’est étonnant comme les pas de femme
Résonnent au cerveau des pauvres malheureux.
—
Midi sonne. J’ai fait arroser dans la chambre.
Va, dors ! L’espoir luit comme un caillou dans un creux.
Ah ! quand refleuriront les roses de septembre !