Yemək otağının pəncərəsinə
Çırpılır əvvəlki kimi xırda qar.

Və mənim özümdə yox təzə heç nə,
Ancaq yanımasa gələn qonaq var.

 +

Soruşdum mən ondan: “Nə istəyirsən?”

Dedi: “Cəhənnəmdə səninlə olmaq”.

Güldüm: “Qarğıyırsan gümanımca sən,

Özünə, həm mənə fəlakət ancaq”.

 +

Sonra qaldıraraq quru əlini,

Çəkdi çiçəklərə sığal astaca:

“Söylə mənə, necə öpürlər səni,
Söylə, öpüşürsən sən özün necə”.

+

İşığı sönükmüş gözləri elə,
Mənim üzüyümdə qaldı bu zaman.

Tərpənmədi bircə əzələ belə,
Nurlu, həm də kinli üzündə bir an.
+ 

Ah, bilirəm: ona sevindirəcək,

Öyrənsə ağrıyla, ehtirasla həm

Heç nə məndən ona deyildir gərək,

Nə bir şeyim var ki, ona verməyəm.

 1914

ruscadan tərcümə

19-20.02. 2024, Samara

+++++++++++++++++

Анна АХМАТОВА

ГОСТЬ

Все как раньше: в окна столовой
Бьется мелкий метельный снег,
И сама я не стала новой,
А ко мне приходил человек.

 

Я спросила: «Чего ты хочешь?»
Он сказал: «Быть с тобой в аду».
Я смеялась: «Ах, напророчишь
Нам обоим, пожалуй, беду».

 

Но, поднявши руку сухую,
Он слегка потрогал цветы:
«Расскажи, как тебя целуют,
Расскажи, как целуешь ты».

 

И глаза, глядевшие тускло,
Не сводил с моего кольца.
Ни один не двинулся мускул
Просветленно-злого лица.

О, я знаю: его отрада —
Напряженно и страстно знать,
Что ему ничего не надо,
Что мне не в чем ему отказать.

1 января 1914