“Səcdə eləmirsən, İblis, niyə bəs,
Yaratdığım kəsə öz əllərimlə?” —

Allah deyib – bilir, yəqin ki, hər kəs,

Otuz səkkizinci surədə belə.

 +

Əlbəttə, Allahın sözüdür Quran,

Tamam vasitəsiz nitqidir onun.

Hər sözü müqəddəs sayır müsəlman,
Dəyişməz ehkamdır, əbədi qanun.

 +

Əgər əlləriylə yaranıb insan,
Bəs nəyi yaratmış o, “”Kun!” deyərək?

Əllə nə yaranar, nə cana gələr?
İnsan yaradanda ruh, nəfəs gərək.

 +

Bizi əlləriyə o, yaradıbsa,

Deməli, Allahın əlləri vardır?!

Çiyin var, boyun var, əlləri varsa,
Təbii, başı var, ayaqları da…

 +

Əldən danışarmı əli olmayan?

Başqa üzvlər var, varsa əl əgər.

Ruh deyilmi Allah məkan bilməyən?

O ayəni insan deməyib məgər?

 +

Bu kitab oxunur min üç yüz ildir,
Şübhələrlə çaşan tək mən deyiləm.

Susur, öz içində hərə gizlədir,
İçindən üşənir, bayırından həm.
+

Bu böyük kitabın ziddiyyətləri,
Bir nədir, yüz nədir, min olar hətta.
Ömrün son həddinə çatandan bəri,
Susmağı doğru iş saymıram daha.

 +

Bu böyük kitabın müəllifliyi,
İnsana məxsusdur, buna əminəm.

Allah adından o, sözünü deyib,
Yaxşı çox söz deyib, pis də deib həm.

 +

Bircə şey var  bizə təsəlli olan:

Allah yaradıbdır o müəllifi.

Əllə yaranmamış ancaq o İnsan,
Tanrı qüdrətiylə dünyaya gəlib.

 

15. 03. 2024, Samara