Hava tutulubdur, var nəmi və küyü,
Halım xoş meşədə, həm də əminəm.

Tənha gəzintinin yüngül yükünü,
Həqiranə çəkib gedirəm yenə.

 +

Yenə də biganə vətənə qarşı,

Qınaq qanadlanar çöl ördəyi tək.

Bu toran həyatda var iştirakım,

Olsa da eyni cür hamı burda tək.

 +

Atırlar. Üstündə yuxulun gölün,

İndi qanadları ördəyin ağır.

Əksiylə ikili varığa dönür,
Məst kimi görünür şam budaqları.

 +

Tutqun göyə düşən işıq qəribə

Dünya ağrısı da dumanla gəlir.

Ah, izn ver olum dumanlı mən də,
Səni sevməməyə həm də izn ver.

1911, 1935

ruscadan tərcümə

17. 03. 2024, Samara

++++++++++++

Осип МАНДЕЛЬШТАМ

Воздух пасмурный влажен и гулок;
Хорошо и не страшно в лесу.
Легкий крест одиноких прогулок
Я покорно опять понесу.

 И опять к равнодушной отчизне
Дикой уткой взовьется упрек, —
Я участвую в сумрачной жизни,
Где один к одному одинок!

 

Выстрел грянул. Над озером сонным
Крылья уток теперь тяжелы.
И двойным бытием отраженным
Одурманены сосен стволы.

 

Небо тусклое с отсветом странным —
Мировая туманная боль —
О, позволь мне быть также туманным
И тебя не любить мне позволь.

1911, 1935