1.

Bitdi müharibə, dəyişdi həyat,

Çoxdan arzulanan Sülh yenə gəldi.

Fəqət yas tuturdu nə qədər arvad,

Gör nə qədər uşaq atasız idi.
Getdim düşərgədən — sıradan çıxıb,

Zaman keçirmişəm orda nə qədər!

Həqir dal çantama nəyim var yığıb,

Gedirdim – kasıb və şərəfli əsgər.

2.

Sadiq, təmiz ürək sinəmdə vurur,

Oğurluq şeyə əl vurmamışam mən.

Doğma Şotlandiya önümdə durur,

Gedirəm yolumu sevincək və şən.

Koyl sahilləri düşürdü yada,

Mən yenə Nensimi də xatırlayırdım.

Gənclikdə arzu və həvəs oyadan,

Necə də ovsunlu gülüşü vardı.

3.

Sevimli düzənə gəlib yetişdim,

Burda gəncliyimi şən keçirmişəm.

Dəyirman, göyəmlik necə tanışdır! –

Burda Nensi ilə çox görüşmüşəm.

Əziz sevgilimdir yolumu güdən,
Durub anasının evi yanında.

Çevirdim üzümü görəndə birdən,
Gözümün selimi gizlədim ondan.

4.

Dəyişmiş səsimlə söylədim: “Gözəl!

Gözəlsən gəlişan çiçəyi tək sən,

Gör necə, gör necə olar bəxtəvər,

O insan ki, onu seçib sevərsən!

Pul kisəm yüngüldür, yolum uzaqdır ,

Sakinin olardım böyük həvəslə.

Xidmət eləmişəm krala, yurda,

Sən özün əsgərə mərhəmət elə.

5.

Dərin fikirliydi onun nəzəri,

Özü daha gözəl həmişəkindən.
Söylədi: “Bir zaman sevdim əsgəri,

Unuda bilmərəm bir də onu mən.

Bu sadə evimiz, nə varsa bizdə,
Sən özününkü bil bu gündən belə;

Nişanın, kokardan mənə əzizdir,

Özün buna görə əzizsən elə!”

6.

Baxdı, qızılgül tək o qızararaq,
Sonra zanbaq kimi ağardı birdən,

Və ağladı, məni qucaqlayaraq:

“Mənim əziz Villim deyilsənmi sən?”

“And olsun göyləri yaradan kəsə,
O kəs ki, göndərib sevgini nemət,

Villiyəm! Və sevgi həqiqidirsə,

Sevənlər vüsala yetər, nəhayət!

7.

Yurda qayıdıram, hərb bitib artıq,

Görürəm vəfalı, həminkisən sən.
Sevgidə zənginik, çox da kasıbıq,

Bir də ayrılmarıq bir-birimizdən.”

Dedi: “Qızıl qalıb mənə babamdan,

Səliqə-səhmanlı ferma həmçinin!

Yerin var göz üstdə, qəhrəman oğlan,

Xoş gəldin, vəfalı əsgərim mənim!”

Qızıl həvəsiylə tacir əlləşir,

Fermersə çalışır təsərrüfatda;

Döyüş şöhrətidir muzdu əsgərin,

Bütün sərvəti də şərəfdə, adda.

Soyuq baxma igid, kasıb əsgərə,

Yad və özgə sayma onu heç zaman.

O qalxıb özünü qabağa verər,

Ölkəyə thlükə yaranan andan.

1793

ingiliscədən tərcümə

07-08.07. 2024, Samara

++++++++++++

 ROBERT BURNS

The Soldier’s Return.

1.
When wild War’s deadly blast was blawn,
And gentle Peace returning,
Wi’ monie a sweet babe fatherless
And monie a widow mourning,
I left the lines and tented field,
Where lang I’d been a lodger,
My humble knapsack a’ my wealth,
A poor and honest sodger.

2.
A leal, light heart was in my breast,
My hand unstain’d wi’ plunder,
And for fair Scotia, hame again,
I cheery on did wander:
I thought upon the banks o’ Coil,
I thought upon my Nancy,
And ay I mind’t the witching smile
That caught my youthful fancy.

3.
At length I reach’d the bonie glen,
Where early life I sported.
I pass’d the mill and trysting thorn,
Where Nancy aft I courted.
Wha spied I but my ain dear maid,
Down by her mother’s dwelling,
And turn’d me round to hide the flood
That in my een was swelling!

4.
Wi’ alter’d voice, quoth I:- ‘ Sweet lass,
Sweet as yon hawthorn’s blossom,
O, happy, happy may he be,
That’s dearest to thy bosom!
My purse is light, I’ve far to gang,
And fain wad be thy lodger;
I’ve serv’d my king and country lang —
Take pity on a sodger.’

 

5.
Sae wistfully she gazed on me,
And lovelier was than ever.
Quo’ she:- ‘ A sodger ance I lo’ed,
Forget him shall I never.
Our humble cot, and hamely fare,
Ye freely shall partake it;
That gallant badge — the dear cockade —
Ye’re welcome for the sake o’t!’

So wistfully she gazed on me,
And lovelier was than ever.
Said she:- ‘ A soldier once I loved,
Forget him shall I never.
Our humble cottage, and homely fare,
You freely shall partake it;
That gallant badge — the dear cockade —
You are welcome for the sake of it!’

6.
She gaz’d, she redden’d like a rose,
Syne, pale like onie lily,
She sank within my arms, and cried:-
‘ Art thou my ain dear Willie?’
‘ By Him who made yon sun and sky,
By whom true love’s regarded,
I am the man! And thus may still
True lovers be rewarded!

7.
‘ The wars are o’er and I’m come hame,
And find thee still true-hearted.
Tho’ poor in gear, we’re rich in love,
And mair, we’re ne’er be parted.’
Quo’ she:- ‘ My grandsire left me gowd,
A mailen plenish’d fairly!
And come my faithfu’ sodger lad,
Thou’re welcome to it dearly!’

 

 

8.
For gold the merchant ploughs the main,
The farmer ploughs the manor;
But glory is the sodger’s prize,
The sodger’s wealth is honor!
The brave poor sodger ne’er despise,
Nor count him as a stranger:
Remember he’s his country’s stay
In day and hour of danger.