Bizə əzab çəkdirən xəstəliklər az deyil,
Onlar ürəyi sıxır, ağlı sarsıdır onlar,

Fəqət heç bir azarla müqayisəyə gəlmir,

Günahın ya da səhvin bizi saldığı azar.

Hansı ayrı azara tutularıqsa əgər,

Ağlımız deyə bilər: “Mən törətmədim bunu”.

Fəqət  fəlakət artır, o zaman ki, bu neştər
Sancır aman bilmədən: “Qına, axmaq, özünü!”

Daha pis peşmanlığın kəskin ağrılarıdır,
Gəmirir içərini günah hissi durmadan.

O günah ki, bəlkə də, neçə qurbanı vardır —

Gənc, məzum, bizi bir vaxt ürəkdən sevən insan;

Əfsus, heç nə dağıtmır sevginin özü qədər!

Ah, od saçan cəhənnəm! Sənin özündə hətta,
Yox belə işgəncələr!

Sərt, soyuqsa da insan, haçansa o duyanda

Midhiş ağırlığını törətdiyi əməlin

Qəlbində zoqqultunu necə yatırda bilər?

Nizamı qayıdarmı ürəyin həm də beynin,

Günahdan həmişəlik çəkinmək qərarıyla?

Həsəd doğura bilər, varsa belə bəxtəvər!

Alicənab olarmış insan qəlbi nə qədər!

1783

ingiliscədən tərcümə

05. 06. 2024, Samara

QEYD: şeirin orijijnalı qafiyəsizdir.

++++++++++++

ROBERT BURNS

Remorse

Of all the numerous ills that hurt our peace,
That press the soul, or wring the mind with anguish,
Beyond comparison the worst are those
By our own folly, or our guilt brought on:
In ev’ry other circumstance, the mind Читать далее →