Olur ki, yuxuya gedən tək durur
Və üzür çarpayım Rusiya deyə.

Məni aparırlar yarğana, budur,

Aparırlar orda güllələməyə.

 +

Qaranlıq otaqda ayılıram mən,

Yaxın stul üstdə kibrit və saat.

Lülə tək zillənib, bir an əsmədən,

Baxır gözlərimə yanan siferblat.

 +

Sinəmi, boynumu örtüb əlimlə

Dururam – vuracaq məni indicə.

Sönük, dairəvi işıqdan hələ,
Bilmirəm ki, çəkim gözümü necə.

 +

Saat çıqqıltısı sanki qəfildən,

Donuq şüuruma çatar, ayıldar.

Bəxtəvər qovqunluq həyatının mən,

Himayəsindəyəm, müdafiəm var.

 +

Sən isə istərdin, ürəyim, yəqin,
Belə də olaydı bu, həqiqətən:

Rusiya, ulduzlar, güllələnməyim,

Мeşəgilasıyla dolu yarğan həm.

1927

ruscadan tərcümə

13-14. 2024, Samara

+++++++++++++++

ВЛАДИМИР НАБОКОВ

РАССТРЕЛ

Бывают ночи: только лягу,
в Россию поплывет кровать,
и вот ведут меня к оврагу,
ведут к оврагу убивать.

Проснусь, и в темноте, со стула,
где спички и часы лежат,
в глаза, как пристальное дуло,
глядит горящий циферблат.

Закрыв руками грудь и шею, —
вот-вот сейчас пальнет в меня —
я взгляда отвести не смею
от круга тусклого огня.

Оцепенелого сознанья
коснется тиканье часов,
благополучного изгнанья
я снова чувствую покров.

Но сердце, как бы ты хотело,
чтоб это вправду было так:
Россия, звезды, ночь расстрела
и весь в черемухе овраг.

1927 г.