Qocalıq ki, gəlir, baş açmır insan:

Bayırın dəyişib, içdən həminsən.

Haçan ki, güzgüyə çaşıb baxırsan,
Tanıya bilmirsən gördüyün əksi.

 +

Dəhşətə gətirir duruş, həm sifət,
Gözlərinə axıb canındakı su.

Nə rəğbət doğurur, nə də mərhəmət,
Mərhəmət diləmir  o da, doğrusu.

 +

(Ayna qabağında beləcə heyvan,

Tanımır kimindir gördüyü şəkil.
Əksinin üstünə olur atılan,
Tanıyıb atılıır bəlkə, kim bilir…)

 +

Qarşına düşmənin çıxıb elə bil,
Qeyzlə güzgüdən üz çevirirsən,

O da həmin anda çəkilib gedir,
Xəcil və məyussan ancaq indi sən.

 +

Yüz il yaşayasan, içində gəncsən,
Bayırın tanınmaz haldadır ancaq.

Hər kəsin gözündə görünür əksin,
Necə güzgülərdən qaçasan uzaq…

06.11. 2024, Samara