VLADİMİR KORNİLOV. UZUNÖMÜRLÜLÜK

(1928 — 2002)

Öləsi deyiləm mən bu əsrdə —

Hər hoqqadan çıxar, üzümə salar,

Sürünüb gedərəm, qoymaram hərçənd,

Bu əsrdə mənim meyidim qala.

 +

İyirmi birinci – tam mənə yaddır,

Krematoriyaya bənzəri də var.

Hərçənd ürəyimə o heç də yatmır,

Məndən dəri, sümük hədiyyə alar.

 +

Bu sısqa qismətdən qurd tək ularsan,

Yaşamaq istəyi var ancaq  hələ.

Sürünə-sürünə olsa da, imkan

Ver çatım iki min birinci ilə.

+

Deyil ölümsüzlük mən kimilərçin,

Pıçıltıyla deyim ona görə də:

Ümid bağlamıram rəhminə sənin,

Ölmək istəmirəm iyirmincidə.

+

Qanımı təzələ, qüvvə də ver sən,

Uzunömürlülük, Donor, ver indi!

Onsuz da hər şeyi buraxdım əldən,

 Axı mən onsuz da cavan ölmədim.

1973

ruscadan tərcümə

05. 03. 2025, Samara

++++++++++++++++++++++++

ВЛАДИМИР КОРНИЛОВ

ДОЛГОЛЕТИЕ

 

В этом веке я не помру.

Так ли, этак – упрямо, тупо

Дотащусь, но зато ему

Своего не подсуну трупа.

 

Двадцать первый – насквозь чужой,

С крематорием чем-то схожий…

Не приемля его душой,

Подарю ему кости с кожей.

 

От недоли хоть волком вой,

Только всё-таки жить охота.

Потому доползти позволь

До две тыщи первого года.

 

 

Мне бессмертье не по плечу,

Потому и шепчу с надсадом:

–  Пожалей меня – не хочу,

Не могу помирать в двадцатом.

 

Выдай крови и выдай сил,

Долголетия выдай, Донор!..

Всё равно я всё упустил,

Всё равно молодым не помер.

 

1973